- de economische groei, voornamelijk kredietgedreven, vertraagt en dat ondanks de sterk gedaalde olieprijs
- productieve investeringen lopen terug
- de wereldhandel stagneert
- een overmaat aan ongebruikte industriële capaciteit
- recordschulden in de privésector
- opgeblazen centrale bankbalansen
- een wankel bankensysteem van commerciële banken, zeker in Europa
- fiscale en budgettaire impasse in de meeste grote landen
- er woedt een internationale valuta-oorlog
- overgewaardeerde aandelen-, obligatie- en vastgoedmarkten
- grote ongelijkheid 1% rijkste deel van de wereldbevolking tegenover de rest
- intenser wordende geopolitieke en militaire conflicten
Aangezwengeld door het neoliberale beleid van de opeenvolgende Anglo-Amerikaanse regeringen sinds de tachtiger jaren is er een financiële economie (waarbij geld wordt verdiend met geld) ontstaan die in omvang de reële economie (productie van goederen en diensten) volledig heeft overvleugeld. Zo bedraagt de nominale waarde van de derivatenmarkt maar liefst negen keer het wereldBBP. Als dusdanig vormt de reële economie het actief van het economisch systeem en de financiële economie het passief.
Om deze fundamenteel onevenwichtige en instabiele constructie in stand te houden, zijn er krukken nodig. Die krukken worden geleverd door de centrale banken, namelijk via kwantitatieve verruiming (QE) en nulrentepolitiek (ZIRP).
Dat de toegepaste remedies slechts lapmiddelen zijn, blijkt uit het feit dat er sinds het uitbreken van de financiële crisis in 2008 niets ten gronde is verbeterd. Alleen en uitsluitend de belofte van de centrale banken om continu geld in het systeem te injecteren houdt het kaartenhuis nog recht. De aandelenwaarden die we vandaag zien werden vroeger slechts genoteerd aan de vooravond van grote beurscrisissen. De speculatie op de financiële markten lijkt grenzeloos. Toch is het mogelijk dat de beurzen nog doorstijgen tot in september-oktober.
Conclusie
Het door de centrale banken ingebrachte geld bereikt de reële economie van gezinnen en kmo's niet. Het komt wel terecht in de financiële economie, waardoor de grote aandeelhouders, traders, grootbanken en topvastgoedbezitters het meest profiteren. De aandelen-, obligatie- en vastgoedzeepbellen doen de mondiale kwetsbaarheid en instabiliteit toenemen. De vraag is en blijft : wanneer komt de grote crash ?
