Uit lange gesprekken met Robert Mundell leerde Greg Palast, Amerikaans econoom en bekend onderzoeksjournalist, dat austeriteit van bij de start van de euro structureel ingebakken zat.
Mundell is een Canadese hoogleraar die in 1999 de Nobelprijs voor Economie kreeg voor zijn werk rond monetaire dynamiek en als ontwerper van het concept "optimale muntzone".
Niet alleen wordt hij beschouwd als de vader van de euro, hij is eveneens architect van de zogenaamde Reaganomics, een neo-liberaal economisch beleid dat uitgaat van doorgedreven vrijemarktprincipes. Politiek econoom Jude Wanniki schreef ooit in de Wall Street Journal dat "Ronald Reagan nooit president zou zijn geworden zonder de invloed van Mundell".
Critici bestempelen dit beleid als "trickle-down economics" waarbij de economische voordelen die de grootste verdieners opstrijken zullen doorsijpelen naar de rest van de samenleving. In de praktijk blijkt evenwel dat deze moderne visie van "laissez-faire" vooral het grootkapitaal (multinationale banken en - ondernemingen) ten goede komt.
De euro zou vooral effect sorteren bij het uitbreken van crisissen, zo vertelde Mundell aan Palast. Volgens de Nobelprijswinnaar is de Europese eenheidsmunt hét middel waarmee congressen en parlementen elke controle over hun monetaire en fiscale politiek kan worden ontnomen.
Mundell : "De euro zorgt er voor dat de monetaire politiek uit de greep van politici blijft. [En] zonder fiscale politiek bestaat de enige mogelijkheid van overheden om jobs te behouden erin om de regels betreffende het zakendoen af te bouwen." Hij dacht hierbij aan het versoepelen van arbeidswetten en milieureglementering en het verlagen van belastingen. In zijn visie wordt de klassieke democratische besluitvorming dus simpelweg aan de kant geschoven.
Volgens de professor ligt de euro helemaal in de lijn van Reaganomics. "Monetaire discipline dwingt politici eveneens tot fiscale discipline." En als er crisissen ontstaan, kunnen economisch ontwapende landen (want geen controle meer over munt, begroting of fiscaliteit) niets anders doen dan het overboord gooien van overheidsregels, het op grote schaal privatiseren van staatsindustrieën en het drastisch verlagen van belastingen.
Het is precies deze austeriteitspolitiek die we zien gebeuren in Griekenland en andere Zuid-Europese landen. Maar ook in de noordelijke landen van de eurozone gaat het meer en meer deze richting uit.
Voor Greg Palast staat het vast : "De invoering van de euro had slechts een echt doel : een einde maken aan de Europese welvaartsstaat."
Bronnen :
http://www.gregpalast.com/the-euro-is-a-big-success-no-kidding/
http://www.gregpalast.com/greeced-we-voted-no-to-slavery-but-yes-to-our-chains/
Mundell is een Canadese hoogleraar die in 1999 de Nobelprijs voor Economie kreeg voor zijn werk rond monetaire dynamiek en als ontwerper van het concept "optimale muntzone".
Niet alleen wordt hij beschouwd als de vader van de euro, hij is eveneens architect van de zogenaamde Reaganomics, een neo-liberaal economisch beleid dat uitgaat van doorgedreven vrijemarktprincipes. Politiek econoom Jude Wanniki schreef ooit in de Wall Street Journal dat "Ronald Reagan nooit president zou zijn geworden zonder de invloed van Mundell".
Critici bestempelen dit beleid als "trickle-down economics" waarbij de economische voordelen die de grootste verdieners opstrijken zullen doorsijpelen naar de rest van de samenleving. In de praktijk blijkt evenwel dat deze moderne visie van "laissez-faire" vooral het grootkapitaal (multinationale banken en - ondernemingen) ten goede komt.
De euro zou vooral effect sorteren bij het uitbreken van crisissen, zo vertelde Mundell aan Palast. Volgens de Nobelprijswinnaar is de Europese eenheidsmunt hét middel waarmee congressen en parlementen elke controle over hun monetaire en fiscale politiek kan worden ontnomen.
Mundell : "De euro zorgt er voor dat de monetaire politiek uit de greep van politici blijft. [En] zonder fiscale politiek bestaat de enige mogelijkheid van overheden om jobs te behouden erin om de regels betreffende het zakendoen af te bouwen." Hij dacht hierbij aan het versoepelen van arbeidswetten en milieureglementering en het verlagen van belastingen. In zijn visie wordt de klassieke democratische besluitvorming dus simpelweg aan de kant geschoven.
Volgens de professor ligt de euro helemaal in de lijn van Reaganomics. "Monetaire discipline dwingt politici eveneens tot fiscale discipline." En als er crisissen ontstaan, kunnen economisch ontwapende landen (want geen controle meer over munt, begroting of fiscaliteit) niets anders doen dan het overboord gooien van overheidsregels, het op grote schaal privatiseren van staatsindustrieën en het drastisch verlagen van belastingen.
Het is precies deze austeriteitspolitiek die we zien gebeuren in Griekenland en andere Zuid-Europese landen. Maar ook in de noordelijke landen van de eurozone gaat het meer en meer deze richting uit.
Voor Greg Palast staat het vast : "De invoering van de euro had slechts een echt doel : een einde maken aan de Europese welvaartsstaat."
Bronnen :
http://www.gregpalast.com/the-euro-is-a-big-success-no-kidding/
http://www.gregpalast.com/greeced-we-voted-no-to-slavery-but-yes-to-our-chains/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten