Macht is de bron van alle kwaad.
Als je de geschiedenis erop naslaat, dan zie je dat alle oorlog, genocide, vervolging, honger, armoede, crisis enz. het gevolg is van macht of de hang naar macht. Het is dus werkelijk de bron van alle ellende die er over alle onderdrukten van alle tijden is neergedaald. Ik heb lang gezocht naar een uitzondering, maar die heb ik niet kunnen vinden.
En omdat er geen uitzondering is, is macht dus het enige waar we bang voor moeten zijn.
Natuurlijk moet je dan het begrip 'macht' gaan definiëren :
Macht is het vermogen om anderen te kunnen laten doen (of laten) wat jij wil.
En daarmee kunnen die anderen dus niet meer doen (of laten) wat ze zelf willen.
En daarmee is direct het begrip 'vrijheid' gedefinieerd. Vrijheid is dus de mogelijkheid om te kunnen doen (of laten) wat je zelf wil. Vrijheid is de mogelijkheid om te kunnen zijn wat je bent. Macht van de één bestaat dus uitsluitend om de onvrijheid van de ander. Zonder onvrijheid geen macht, en zonder macht geen onvrijheid. Absolute vrijheid betekent dus de absolute afwezigheid van macht, en absolute macht betekent de absolute afwezigheid van vrijheid. Deze twee begrippen zijn onverbrekelijk met elkaar verbonden. Als we dus vrijheid nastreven, moeten we macht voorkomen.
Ik maak geen onderscheid tussen politieke en economische macht. En dat doe ik niet omdat er naar mijn inzicht geen onderscheid bestaat. De top van het bedrijfsleven en de politieke top lijken voor de buitenwereld twee aparte entiteiten, maar zijn het niet. Ze zijn al heel lang met elkaar getrouwd. Dat is niet altijd even duidelijk zichtbaar, en dat komt omdat men de illusie van aparte entiteiten graag handhaaft.
Macht kent maar twee 'vervoermiddelen' : angst en geld.
Met vervoermiddel bedoel ik een middel waarmee de individuele vrijheid afgenomen kan worden om daarmee de macht te voeden. Angst en geld zijn echt de enige twee mogelijkheden om mensen hun vrijheid te laten inleveren.
Om eens met geld te beginnen :
Geld is op zich een prima uitvinding. Het maakt de talenten en inspanningen van mensen uitwisselbaar. In een eerlijk geldsysteem vertegenwoordigt geld dus de waarde van de inspanningen en talenten. In het huidige geldsysteem vertegenwoordigt geld echter geen waarde. Het vertegenwoordigt uitsluitend schuld.
Het is opvallend hoe weinig mensen weten hoe het moderne bancaire systeem werkt, en wat modern geld eigenlijk is en hoe het tot stand komt. Een van de belangrijkste valkuilen van het moderne geld wordt gevormd door het systeem van fractioneel reservebankieren (link). Hierdoor bestaat AL het geld dat in omloop is uit SCHULD.
Dat geeft de top van de bancaire wereld de macht over iedereen die afhankelijk is van geld. En dat zijn we allemaal. En met allemaal bedoel ik : jij, ik, het bedrijfsleven en de overheden. Hoezeer we afhankelijk zijn van geld en dus van de bancaire macht voelen we nu allemaal door de crisis.
Wil je meer in detail weten hoe het werkt, kijk dan naar deze video 'Money as debt 1, the truth about money' (47 minuten).
Omdat ook overheden totaal overgeleverd zijn aan de macht van het geld, zal de factor geld een dominante rol spelen in elke politieke beslissing. Geen enkele overheid kan zonder krediet, en iedere overheid zal dus concessies moeten doen aan de financiers. In de loop der tijd is er zo een verwevenheid ontstaan tussen de bancaire macht en de overheden. Wat duidelijk kan worden vastgesteld bij de 'redding' van banken tijdens de financiële crisis van 2008. Ieder bedrijf dat 'fouten' maakt en ten onder dreigt te gaan mag het zelf oplossen of failliet gaan, maar de banken worden overladen met ons belastinggeld.
Het is simpelweg zo : als je als politicus de banken niet goedgezind bent, dan maak je geen carrière. Dat maakt die politici die wel carrière maken tot 'onderaannemers' van de banken.
Als je de organogrammen van de grote banken bekijkt (allemaal gemakkelijk terug te vinden via het internet), dan zie je dat er een enorme onderlinge verwevenheid bestaat. Je komt in de top van alle banken steeds dezelfde namen tegen. Ook namen die bekend zijn uit de politiek. Via het draaideursysteem komen topbankiers terecht in de politiek, en toppolitici in de bancaire wereld.
Bovendien kom je in veel van die financiële instellingen vaak ook dezelfde namen tegen bij alle grote spelers in het bedrijfsleven. Of het nou gaat om farmaceutica, wapens, voedsel, energie : het zijn de banken die steeds dominant aanwezig zijn. En dat ligt voor de hand : ze hebben nu eenmaal het meeste geld. En daarmee kopen ze zich overal in (investment banking). Eigenlijk is het één groot kartel. En daarmee is de wet van vraag en aanbod buitenspel gezet.
Daarnaast wordt in een democratie de regering gekozen. En kiezen doen we op basis van informatie. Zonder informatie is er niets om een keuze op te baseren. En die informatie krijgen we via de media. Er zijn op dit moment (buiten de staatsomroepen) nog maar 5 grote mediaconcerns op de wereld. Allen eigendom van de bancaire top. De belangrijkste persbureaus zoals Reuter en AP zijn al decennia eigendom van één van de meest dominante bankiersfamilies : de Rothschilds.
De journaals en actualiteitenrubrieken van alle omroepen (en kranten) maken daarvan gebruik omdat ze nu eenmaal niet op elke plek van de wereld eigen verslaggevers hebben zitten. Zo bepalen de persbureaus en de media de informatie, en dus indirect onze keuze.
"Geef mij de controle over de geldstromen van een land, en het maakt me niet uit wie dan de wetten maakt" Mayer Amschel Rothschild, grondlegger van de Rothschild bankiersdynastie
Bancaire macht = economische macht = politieke macht
Zolang wij blijven geloven in de waarde van geld (zoals het nu georganiseerd is) en het blijven najagen, houden we het systeem zelf in stand. En bekostigen we daarmee onze eigen slavernij.
Als je de geschiedenis erop naslaat, dan zie je dat alle oorlog, genocide, vervolging, honger, armoede, crisis enz. het gevolg is van macht of de hang naar macht. Het is dus werkelijk de bron van alle ellende die er over alle onderdrukten van alle tijden is neergedaald. Ik heb lang gezocht naar een uitzondering, maar die heb ik niet kunnen vinden.
En omdat er geen uitzondering is, is macht dus het enige waar we bang voor moeten zijn.
Natuurlijk moet je dan het begrip 'macht' gaan definiëren :
Macht is het vermogen om anderen te kunnen laten doen (of laten) wat jij wil.
En daarmee kunnen die anderen dus niet meer doen (of laten) wat ze zelf willen.
En daarmee is direct het begrip 'vrijheid' gedefinieerd. Vrijheid is dus de mogelijkheid om te kunnen doen (of laten) wat je zelf wil. Vrijheid is de mogelijkheid om te kunnen zijn wat je bent. Macht van de één bestaat dus uitsluitend om de onvrijheid van de ander. Zonder onvrijheid geen macht, en zonder macht geen onvrijheid. Absolute vrijheid betekent dus de absolute afwezigheid van macht, en absolute macht betekent de absolute afwezigheid van vrijheid. Deze twee begrippen zijn onverbrekelijk met elkaar verbonden. Als we dus vrijheid nastreven, moeten we macht voorkomen.
Ik maak geen onderscheid tussen politieke en economische macht. En dat doe ik niet omdat er naar mijn inzicht geen onderscheid bestaat. De top van het bedrijfsleven en de politieke top lijken voor de buitenwereld twee aparte entiteiten, maar zijn het niet. Ze zijn al heel lang met elkaar getrouwd. Dat is niet altijd even duidelijk zichtbaar, en dat komt omdat men de illusie van aparte entiteiten graag handhaaft.
Macht kent maar twee 'vervoermiddelen' : angst en geld.
Met vervoermiddel bedoel ik een middel waarmee de individuele vrijheid afgenomen kan worden om daarmee de macht te voeden. Angst en geld zijn echt de enige twee mogelijkheden om mensen hun vrijheid te laten inleveren.
Om eens met geld te beginnen :
Geld is op zich een prima uitvinding. Het maakt de talenten en inspanningen van mensen uitwisselbaar. In een eerlijk geldsysteem vertegenwoordigt geld dus de waarde van de inspanningen en talenten. In het huidige geldsysteem vertegenwoordigt geld echter geen waarde. Het vertegenwoordigt uitsluitend schuld.
Het is opvallend hoe weinig mensen weten hoe het moderne bancaire systeem werkt, en wat modern geld eigenlijk is en hoe het tot stand komt. Een van de belangrijkste valkuilen van het moderne geld wordt gevormd door het systeem van fractioneel reservebankieren (link). Hierdoor bestaat AL het geld dat in omloop is uit SCHULD.
Dat geeft de top van de bancaire wereld de macht over iedereen die afhankelijk is van geld. En dat zijn we allemaal. En met allemaal bedoel ik : jij, ik, het bedrijfsleven en de overheden. Hoezeer we afhankelijk zijn van geld en dus van de bancaire macht voelen we nu allemaal door de crisis.
Wil je meer in detail weten hoe het werkt, kijk dan naar deze video 'Money as debt 1, the truth about money' (47 minuten).
Omdat ook overheden totaal overgeleverd zijn aan de macht van het geld, zal de factor geld een dominante rol spelen in elke politieke beslissing. Geen enkele overheid kan zonder krediet, en iedere overheid zal dus concessies moeten doen aan de financiers. In de loop der tijd is er zo een verwevenheid ontstaan tussen de bancaire macht en de overheden. Wat duidelijk kan worden vastgesteld bij de 'redding' van banken tijdens de financiële crisis van 2008. Ieder bedrijf dat 'fouten' maakt en ten onder dreigt te gaan mag het zelf oplossen of failliet gaan, maar de banken worden overladen met ons belastinggeld.
Het is simpelweg zo : als je als politicus de banken niet goedgezind bent, dan maak je geen carrière. Dat maakt die politici die wel carrière maken tot 'onderaannemers' van de banken.
Als je de organogrammen van de grote banken bekijkt (allemaal gemakkelijk terug te vinden via het internet), dan zie je dat er een enorme onderlinge verwevenheid bestaat. Je komt in de top van alle banken steeds dezelfde namen tegen. Ook namen die bekend zijn uit de politiek. Via het draaideursysteem komen topbankiers terecht in de politiek, en toppolitici in de bancaire wereld.
Bovendien kom je in veel van die financiële instellingen vaak ook dezelfde namen tegen bij alle grote spelers in het bedrijfsleven. Of het nou gaat om farmaceutica, wapens, voedsel, energie : het zijn de banken die steeds dominant aanwezig zijn. En dat ligt voor de hand : ze hebben nu eenmaal het meeste geld. En daarmee kopen ze zich overal in (investment banking). Eigenlijk is het één groot kartel. En daarmee is de wet van vraag en aanbod buitenspel gezet.
Daarnaast wordt in een democratie de regering gekozen. En kiezen doen we op basis van informatie. Zonder informatie is er niets om een keuze op te baseren. En die informatie krijgen we via de media. Er zijn op dit moment (buiten de staatsomroepen) nog maar 5 grote mediaconcerns op de wereld. Allen eigendom van de bancaire top. De belangrijkste persbureaus zoals Reuter en AP zijn al decennia eigendom van één van de meest dominante bankiersfamilies : de Rothschilds.
De journaals en actualiteitenrubrieken van alle omroepen (en kranten) maken daarvan gebruik omdat ze nu eenmaal niet op elke plek van de wereld eigen verslaggevers hebben zitten. Zo bepalen de persbureaus en de media de informatie, en dus indirect onze keuze.
"Geef mij de controle over de geldstromen van een land, en het maakt me niet uit wie dan de wetten maakt" Mayer Amschel Rothschild, grondlegger van de Rothschild bankiersdynastie
Bancaire macht = economische macht = politieke macht
Zolang wij blijven geloven in de waarde van geld (zoals het nu georganiseerd is) en het blijven najagen, houden we het systeem zelf in stand. En bekostigen we daarmee onze eigen slavernij.
&&&
Het tweede vervoermiddel is angst.
Angst is een middel dat gebruikt wordt als vervoermiddel voor politieke macht. Vroeger voornamelijk in de vorm van angst voor geweld : legers, politie, inquisitie enz. Maar tegenwoordig werkt het veel subtieler.
Het gaat zo :
Als je als machthebber wil dat burgers hun vrijheden opgeven (ten bate van jouw macht), dan kun je dat niet gewoon vragen. Je krijgt dan weerstand. Als je bijvoorbeeld wil dat je iedereen overal kan volgen via camera's, kastjes in de auto, aftappen van telefoon en e-mailverkeer, een biometrisch persoonsregister enz. en je zegt in alle eerlijkheid : "Luister eens, we vertrouwen jullie niet, dus lever je privacy maar in", dan krijg je een opstand.
Nee, je doet het beter als volgt :
1) Je creëert een probleem dat niet echt reëel is en maakt de mensen daarmee bang (bvb.
terroristen bedreigen het ganse land - cfr. 9/11)
2) Je wacht op een reactie : de bevolking vraagt om bescherming
('wat gaan ZE eraan doen ?!')
3) Je biedt de oplossing aan in de vorm van de maatregel die je vanaf het begin voor ogen
had (inleveren vrijheid als 'bescherming' tegen terroristen)
Er is een bekende Duitse filosoof geweest die deze strategie heeft bedacht : Georg Wilhelm Friedrich Hegel. Het staat ook wel bekend als de Hegeliaanse dialectiek. Ziehier een interessant artikel over de praktische toepassing ervan door de machtselite: http://www.wijwordenwakker.org/content.asp?m=P498
Zo gaat het steeds :
We worden bang gemaakt dat de aarde opwarmt om ons meer belasting te laten betalen. We worden bang gemaakt voor de gevolgen van roken om de enorme accijnzen te rechtvaardigen. We worden bang gemaakt dat Irak over massavernietigingswapens beschikt om een oorlog te rechtvaardigen enz.
Zo heb je helemaal geen geweld nodig om mensen hun vrijheden te laten inleveren ten bate van jouw politieke macht. Dat spelletje heet manipulatie. En het middel is angst. En dat werkt alleen als mensen geloven dat er sprake is van werkelijke dreiging. Pas als het tot ons doordringt dat macht het enige is waarvoor we bang moeten zijn, en verder helemaal nergens voor, is de hele manipulatie machteloos. Dan zullen we zien dat elke poging om ons bang te maken (waar dan ook voor) uitsluitend bedoeld is om ons vrijheden af te nemen. En dus de macht te voeden.
En als we dat weten, en ze proberen ons weer angst aan te jagen, dan kunnen we ze voortaan vriendelijk uitlachten. En dan hoeven we helemaal nergens meer bang voor te zijn.
Overgenomen en bewerkt van Pieter Stuurman.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten