Zonder olie geen landbouw

In een ander artikel hebben we het al eens gehad over de onmisbaarheid van olie.

We nodigen u nu uit om een fascinerende video (zie na de tekst) van nog geen 10 minuten te bekijken. Een must-see als u zich afvraagt hoe appels worden geteeld en geplukt, maar ook wortelen, champignons, bieten of katoen. Kortom, met dit filmpje krijgt u een ander en beter beeld van het forse belang van mechanisatie in de landbouwwereld.

U krijgt een andere kijk op het produceren van hoeveelheden voedsel op grote schaal en de rol van technologische innovatie.

U gaat ook de noodzaak begrijpen van een agricultuur die in belangrijke mate gecarboniseerd zal blijven omdat die bijzonder afhankelijk is van fossiele brandstoffen.

Landbouw was en is de basis van alle voedselvoorziening en dus van het leven zelf. 

Het is moeilijk in te zien hoe 8 miljard aardbewoners kunnen gevoed worden zonder sterk gemechaniseerde agrarische activiteiten.

Het is moeilijk in te zien hoe een dergelijk grootschalige voedselproductie tot stand kan komen zonder olie, zonder brandstof en zonder performante machines. In elk ander geval moet de landbouw worden heruitgevonden.

Ziehier de video : 'Amazing agriculture technology'

Honderden globale organisaties opereren buiten de wet en controleren de wereld

Honderden internationale organisaties genieten diplomatieke immuniteit, waardoor zij buiten de wet opereren en aan niemand verantwoording schuldig zijn. Het gaat om (centrale) banken, voedsel- en landbouworganisaties, telecommunicatiebedrijven, VN-organisaties als de WHO en publiek-private samenwerkingsverbanden zoals vaccinatie-alliantie Gavi.

 
"Dit is het controlenetwerk van de nieuwe wereldorde", zegt onderzoeksjournalist Corey Lynn in een exclusief interview met De Andere Krant. "Dit is een verhaal dat zoveel mogelijk moet worden gedeeld met de wereld. We moeten ervoor zorgen dat we onze soevereiniteit herwinnen, geld dat van ons is gestolen terugvorderen en een einde maken aan de immuniteit die door internationale organisaties wordt misbruikt voor macht en eigen gewin."

De Amerikaanse onderzoeksjournalist Corey Lynn ontdekte dat er een groot netwerk bestaat van internationale instellingen die buiten de wet opereren. Dit proces is begonnen in 1946 nadat in de VS de International Organizations Immunities Act is aangenomen. Deze stelt de Amerikaanse president in staat immuniteit te verlenen aan elke organisatie. Daarnaast zijn er verdragen met landen als Zwitserland en andere overeenkomsten die hun onschendbaarheid versterken. Medewerkers van deze organisaties betalen geen inkomstenbelasting en kunnen zonder controle door de douane. Niemand kan hun documenten inzien en hun bezittingen kunnen niet in beslag worden genomen.

De Bank for International Settlements (BIS) en de 63 centrale banken die hierbij zijn aangesloten, staan aan de top van de lijst. Daaronder de VN en de Wereldbank, daar weer onder zo'n 80 internationale organisaties, banken, VN-instellingen en privaat-publieke samenwerkingsverbanden. Hieronder situeren zich weer duizenden ngo's, die soms ook immuniteit genieten, en vaak onder geheimhoudingscontracten werken. "Honderden miljarden aan belastinggeld gaan rond zonder enige controle", stelt Lynn. Zij ziet in het netwerk een plan om controle te krijgen over de wereld. "Alle organisaties die je nodig hebt om een maatschappij te laten draaien" staan op die lijst. Zij noemt de inmenging van dergelijke internationale instellingen in de VS ongrondwettig.

"Diplomatiek onschendbare organisaties controleren de wereld"

De Amerikaanse onderzoeksjournaliste Corey Lynn heeft een groot netwerk aan internationale organisaties blootgelegd die honderden miljarden aan belastinggeld te besteden hebben zonder dat zij daarvoor enige verantwoording hoeven af te leggen. Ze kunnen door niemand worden gecontroleerd. Volgens Lynn gaat het om een doelgericht proces gericht op wereldheerschappij. Organisaties met diplomatieke immuniteit zijn gevrijwaard van juridische procedures, doen hun eigen audits, hun documentatie kan door niemand worden ingezien, hun medewerkers genieten allerlei privileges, zoals vrij reizen en nul inkomstenbelasting. 

Wij vroegen Lynn haar onderzoek toe te lichten.

Het was al langer bekend dat het Vaticaan, de City van Londen, vaccinatie-alliantie Gavi en de BIS immuniteit genieten. Uit jouw onderzoek blijkt dat er nog eens honderden organisaties met deze status bestaan. Hoe is dat mogelijk?

Lynn: Waar het op lijkt, is dat bij de oprichting van de VN is gedacht: we zetten de VN op voor wereldwijde vrede, daarom moeten deze organisaties dezelfde immuniteit krijgen als diplomaten. De immuniteit werd aanvankelijk vanuit de VS gegeven, via de International Organizations Immunities Act uit 1945. Met deze wet kan de Amerikaanse president met een decreet organisaties diplomatieke onschendbaarheid geven. Vanaf 1946 verkregen 76 organisaties deze status. Elke VN-organisatie staat op de lijst, de 5 takken van de Wereldbank, dertien banken, telecommunicatiebedrijven, voedsel- en landbouworganisaties. Eigenlijk staan alle organisaties die nodig zijn om een maatschappij te laten draaien, geheel buiten de wet.

Hoe werken deze organisaties?

Lynn: onder hen werken duizenden ngo's die in sommige gevallen óók immuniteit genieten. Zodra ze gaan samenwerken, worden zij verplicht geheimhoudingscontracten te ondertekenen. De BIS-bank, de bank van de centrale banken, verkreeg al eerder in 1930, een onschendbare status van Zwitserland. Op hun website is te lezen dat ze deze status ook aan hun leden kunnen verlenen - dit zijn 63 centrale banken, de Federal Reserve (de centrale bank van de VS), en "instituties die belangrijk zijn voor het systeem". Ik vermoed dat dit om verzekeringsbedrijven en betaalsystemen gaat. Bovenop de status van deze organisaties op basis van de Amerikaanse Immunities Act, zijn er verdragen met landen, "hoofdkwartier-contracten" en andere overeenkomsten die de onschendbare status verder versterken. Het is echt een heel groot netwerk. Het is het controlenetwerk voor de "Nieuwe Wereldorde" waar ze naartoe werken.

Welke rol speelden de instituties die diplomatieke immuniteit genieten in de afgelopen 3 jaar?

Lynn: neem vaccinatie-alliantie Gavi. Veel mensen denken: dat is gewoon de lobbyorganisatie van Bill Gates. Deze organisatie werd in 2000 opgericht, met de Wereldbank en Unicef als partners. Via Unicef kreeg Gavi ook diplomatieke immuniteit. Nadat Unicef zich terugtrok, werd Gavi een stichting en kreeg via de Zwitserse regering diplomatieke immuniteit. Vervolgens zet de VS in 2019 de U.S. International Development Finance Corporation (DFC) op. Die richt daarna met Gavi het internationale initiatief Covax op. Vanuit Covax is er meer dan een miljard dollar geïnvesteerd in Covid-vaccins. Daarnaast is er ook nog immuniteit verleend aan de grote farmabedrijven. Alle mensen achter de Covid-injecties kunnen vanwege dit systeem niet ter verantwoording worden geroepen.  

In de lijst staan ook veel milieuroganisaties. Grote delen van de aarde staan onder hun beheer.

Lynn: Voeg daar de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO), de VN-organisatie voor voedsel en landbouw (FAO), de tropische tonijncommissie, de Europese ruimtevaartorganisatie (ESA), de internationale arbeidsorganisatie (ILO) nog aan toe. We weten dat er heel veel geld rondgaat in deze organisaties, in de banken en ngo's waarmee ze samenwerken.

Wat jouw onderzoek laat zien, is dat de laatste jaren veel eigendommen naar een domein zijn verplaatst dat buiten elke jurisdictie valt.

Ja, de banken en de Federal Reserve hebben hier een hele grote rol in gespeeld. Het gaat om een enorme overdracht van geld en goederen. Deze structuur is heel zorgvuldig uitgerold, verspreid over vele decennia. Ik vind dat meer mensen zich hiervan bewust moeten worden. Als we op één of andere manier die onschendbaarheid ongedaan kunnen maken, zou dat alles veranderen.

Hoe kunnen die privileges teruggetrokken worden?

Lynn: eerlijk gezegd: ik weet het niet. Het Amerikaans Congres zou hier inderdaad over kunnen stemmen. Maar met andere landen wordt dat best ingewikkeld, omdat er zoveel verschillende overeenkomsten zijn gesloten die deze instituties beschermen.

Bron: deanderekrant.nl

Pleidooi voor een nieuw regeringssysteem

Maak geen ophef van eerwaardigheid, dan zal het volk niet twisten.

Hecht geen hoge waarde aan moeilijk te verkrijgen goederen, dan zal het volk geen diefstal plegen.

Zie niet naar wat begeerlijk is, dan zal het hart van het volk niet in verwarring komen.

Daarom: de wijze regeert door de harten ledig van begeerte te maken, de buiken stevig te voeden, de slechte neigingen te verzwakken en het beenderstelsel te versterken.

Hij maakt voortduren dat het volk niet weet en geen begeerten heeft.

Als dit niet geheel gelukt, maakt hij dat zij die wel weten, niet durven te ageren.

Hij doet woe wei, en is er niets waarin hij niet goed regeert.

Bron : Tao Teh King van Lao Tse, hoofdstuk 3

Europese situatieschets door EU buitenlandminister Josep Borrell

Toppolitici zijn, veel beter dan u en ik, op de hoogte van zowel nationale - als internationale politieke en sociaal-economische ontwikkelingen. Zij hebben namelijk meestal toegang tot uitgebreide insider informatie die ze slechts gedeeltelijk - of niet - met het grote publiek delen.

De Spaanse topdiplomaat Josep Borrell is sinds 1 december 2019 Europa's buitenlandminister en houdt in die hoedanigheid ieder jaar een toespraak voor het zogenaamde 'corps diplomatique' (Borrell noemt hen zijn ogen en oren) van de Europese Unie. De speech die hij op 10 oktober jongstleden uitsprak is opmerkelijk omdat die zijn visie op de huidige precaire Europese situatie goed illustreert. 

U vindt hierna niet de volledige tekst, maar we beperken ons tot enkele veelzeggende passages. 

"Laat me proberen samen te vatten wat er met ons gebeurt. Misschien heb ik het mis, maar ik wil er met u over discussiëren. Ik denk dat wij Europeanen te maken hebben met een situatie waarin we de gevolgen ondervinden van een proces dat al jaren gaande is en waarbij we de bronnen van onze welvaart hebben losgekoppeld van de bronnen van onze veiligheid. Dit is een zinsnede die kan dienen als headline, en overgenomen van Olivier Schmitt, die deze stelling - denk ik - heel goed heeft uitgewerkt. 

Onze welvaart is gebaseerd op goedkope energie uit Rusland. Russisch gas - goedkoop en zogenaamd betaalbaar, veilig en stabiel. Het is bewezen dat dit niet het geval is. En dan is er de toegang tot de grote Chinese markt, voor export en import, voor technologische transfers, voor investeringen, voor het verkrijgen van goedkope goederen. Ik denk dat de Chinese arbeiders met hun lage lonen veel beter en veel meer hebben gedaan om de inflatie te beheersen dan alle centrale banken samen. 

Onze welvaart was dus gebaseerd op China en Rusland - energie en markt. Het is onmiskenbaar dat we vandaag, zoveel als we kunnen, nieuwe manieren moeten zoeken  om energie binnen de Europese Unie te produceren, want het is niet de bedoeling om de ene afhankelijkheid in te ruilen voor een andere. De beste energie is die welke je thuis produceert. Dat alles zal leiden tot een diepgaande herstructurering van onze economie - zoveel is zeker. Mensen zijn zich daar niet van bewust, maar het feit dat Rusland en China voor onze economische ontwikkeling niet meer zijn wat ze waren zal een ingrijpende herstructurering van onze economie vergen. 

De toegang tot China wordt steeds moeilijker. De aanpassing zal lastig zijn, en dit zal politieke problemen veroorzaken. 

Anderzijds hebben wij onze veiligheid gedelegeerd aan de Verenigde Staten. Hoewel de samenwerking met de regering-Biden uitstekend is, en de transatlantische relatie nog nooit zo goed is geweest als nu - [inclusief] onze samenwerking met de Verenigde Staten en mijn vriend Tony [Anthony] Blinken [minister van Buitenlandse Zaken van de VS]: we hebben een fantastische relatie en werken veel samen; maar wie weet wat er over twee jaar, of zelfs in november, zal gebeuren? Wat zou er gebeurd zijn als, in plaats van [Joe] Biden, het [Donald] Trump of iemand zoals hij in het Witte Huis zou zijn geweest? Wat zou het antwoord van de Verenigde Staten zijn geweest op de oorlog in Oekraïne? Wat zou ons antwoord zijn geweest in een andere situatie?

Dit zijn enkele vragen die we ons moeten stellen. En het antwoord is voor mij duidelijk: we moeten zelf meer verantwoordelijkheid nemen. We moeten een groter deel van onze verantwoordelijkheid opnemen om de veiligheid te waarborgen.

Jullie - de Verenigde Staten - zorgen voor onze veiligheid. Jullie - China en Rusland - zorgden voor het fundament van onze welvaart. Deze wereld bestaat niet meer.

….

We dienen een beetje uit de huidige crisismodus te komen. Daarvoor moeten we meer nadenken over hoe technologie de wereld hervormt en over het verband tussen energie, klimaat en grondstoffen. 

Onlangs, tijdens de [Europese] Raad in Praag, was president [van Frankrijk, Emmanuel] Macron hierover heel duidelijk: het is niet de bedoeling om de ene afhankelijkheid te vervangen door een andere. We zijn verheugd dat we veel vloeibaar aardgas (LNG) uit de Verenigde Staten kunnen invoeren - overigens tegen een hoge prijs - en Russisch gas kunnen vervangen door Amerikaans en Noors gas of Azerbeidzjaans gas - nu ja, van Azerbeidzjan is het slechts een kleine hoeveelheid. Maar wat zou er morgen gebeuren als de Verenigde Staten, met een nieuwe president, zouden besluiten niet meer zo vriendelijk te zijn tegen de Europeanen? Waarom niet? U kunt zich wel inbeelden dat onze kritische afhankelijkheid van LNG uit de Verenigde Staten dan ook in een crisis zou kunnen terechtkomen. Of stel u voor dat we morgen geen kobalt meer hebben, de zeldzame materialen die afkomstig zijn uit China, Zuid-Amerika, Afghanistan - die zijn voor ons even cruciaal als olie en gas. 

We hebben geen helder begrip over het feit dat we in de samenhang van energie, klimaat en technologie nieuwe afhankelijkheden creëren. Het is essentieel dat we hierover duidelijkheid scheppen."

&&&

U kan de redevoering in haar geheel terugvinden via de volgende link: https://www.eeas.europa.eu/eeas/eu-ambassadors-annual-conference-2022-opening-speech-high-representative-josep-borrell_en

Vond je dit een interessant stuk ?  Hou je dan niet tegen om het te delen.  Bij voorbaat dank !

Toeval bestaat niet, ook niet op het niveau van de centrale banken

Verschillende wijsgeren en filosofen zijn doorheen de tijd het fenomeen 'toeval' gaan onderzoeken en definiëren:

Voltaire: "Wat wij toeval noemen is en kan alleen de onbekende oorzaak zijn van een waarneembaar gevolg".

Baruch de Spinoza: "Wat wij toeval noemen, is het toevluchtsoord der onwetendheid".

Arthur Schopenhauer: "Toeval is slechts een subjectief fenomeen dat ontstaat uit de beperking van de horizon van ons verstand".

Friedrich von Schiller: "Er bestaat niet zoiets als toeval. En wat ons voorkomt als het kleinste toeval komt voort uit de diepste bron van het lot".

Gotthold Ephraim Lessing: "Het woord toeval is godslastering; niets onder de zon is toeval; zeker niet datgene waarvan de bedoeling zo duidelijk in de ogen schijnt".

Einstein: "Als dit universum in zijn miljoenvoudige orde en precisie het resultaat van een blind toeval zou zijn, dan is dat net zo geloofwaardig als wanneer een drukkerij explodeert en alle druklettertjes weer op de grond terechtkomen in de voltooide en foutloze vorm van het woordenboek".

"In de politiek gebeurt niets toevallig. Telkens als er iets gebeurt, mag je er zeker van zijn dat het zo gepland was."

Deze opmerking, die vandaag de dag als bij uitstek samenzweerderig klinkt, werd niet door mij gemaakt, maar door de vroegere Amerikaanse president Franklin Roosevelt. 

&&&

Crisissen gebeuren niet toevallig

Ook in de economie is er geen toeval. Financiële bubbels worden niet opgeblazen door de werking van de Heilige Geest. En hun leeglopen is ook niet te wijten aan een plotse bui van goddelijk slecht humeur. In onze wereld spelen de centrale banken een doorslaggevende rol: door het verlagen of verhogen van de rentetarieven stimuleren zij - of beperken ze - het uitgeven van geld. Hun invloed op de economische groei is dus enorm.

Eerste oorzaak inflatie: een aanbodschok

Naast de wegzakkende euro wordt de Europese economie, en bij uitbreiding de wereldeconomie, geconfronteerd met tekorten. Begin 2020 brak de coronacrisis uit en kregen we te maken met lockdowns. Zo ongeveer in de hele wereld betaalden de overheden mee de lonen en hielden ze de economie min of meer op de been. Velen konden niet meer op dezelfde manier werken en consumeren als voorheen. Spaaroverschotten namen toe, ondernemingen produceerden minder en aanvoerketens raakten verstoord. Gevolg: tekorten van allerlei aard (grondstoffen, bouwmaterialen, voedsel...). En die tekorten deden - en doen - de prijzen stijgen. Dit fenomeen verklaart een belangrijk deel van de inflatie van 2021 en 2022. 

   

Tweede oorzaak inflatie: een energieschok  

Door de lockdown van het voorjaar van 2020 werd de olieprijs zelfs even negatief. Oorzaak: het tegelijk optreden van een scherp gedaalde vraag, een groot olieoverschot en het ontbreken van opslagcapaciteit. Na de lockdowns, einde 2020 begin 2021, vertrok de olieprijs weer à la hausse. Verschillende waarnemers zijn zelfs van mening dat er structureel minder olie kan worden opgepompt: lees hier, hier, hier en hier.

Op 24 februari van dit jaar begon de oorlog in Oekraïne en ervoer Europa de toenemende afwezigheid van Russisch gas. Met een explosie van de gasprijs als resultaat. Vandaar de link met de oplopende inflatie.  

Effecten van hogere rentevoeten   

Zowel toenemende energiekosten als stijgende rentevoeten halen geld uit de economie. Door hogere energieprijzen geven gezinnen minder uit aan andere zaken, wat ongunstig is voor de economie. Als dan tegelijk de rente opklimt, is dat een dubbele aanslag op de economische activiteit.  

Gezinnen, ondernemingen (hoe goedkoper het geld hoe rendabeler de productiemiddelen) en overheden moeten duurder gaan lenen. Bepaalde bedrijven (door hogere energie-, loon- en rentekosten) zien zich zelfs verplicht om - al dan niet tijdelijk - te sluiten. Er komt een vicieuze cirkel op gang: het aanbod van producten daalt, er ontstaan allerlei tekorten die op hun beurt de prijzen doen stijgen. Er staat een schuldencrisis (lees ook hier en hier) voor de deur, want de rentecomponent van vele leningen zit in de lift.

Grafieken als bewijs voor het doelbewust uitlokken van een economische crisis 

Historische evolutie olieprijs.
Bron: wikipedia

Na twee jaar van scherpe stijging bereikte in juli 2008 de olieprijs een top van 147 dollar (zie bovenstaande grafiek). Daarna brak de globale financiële crisis uit.

Historische evolutie kortetermijnrente VS
Bron: New York Times

Op de andere afbeelding, die de evolutie van de Amerikaanse kortetermijnrente weergeeft (de 'Fed funds rate'), is het duidelijk dat de Amerikaanse centrale bank in diezelfde periode (2005 - 2008) de rente stevig optrok. Hetzelfde fenomeen, een oplopende olieprijs en tegelijk stijgende rente, zien we ook op het einde van de jaren '80. Op de tweede grafiek is ook zichtbaar dat kort na een rentetop er telkens een recessie optreedt. 

De centrale banken zijn bevolkt met talloze specialisten, intelligente mensen die over een batterij aan financieel-economische data - zoals de getoonde grafieken - beschikken. En die perfect op de hoogte zijn van de impact van hun beslissingen. 

Het is moeilijk in te zien hoe deze recessies, deze crisissen niet opzettelijk gewild en georganiseerd worden. Enkele uitspraken van beleidsmakers ter zake (lees hier, hier en hier - lees ook deze analyse) laten aan duidelijkheid niets te wensen over.

&&&

Renteverhogingen doen niets aan de prijsopdrijvende effecten van de gasproblematiek. Renteverhogingen zullen er niet voor zorgen dat er meer gas naar ons toekomt. Inflatie kan men niet bestrijden door de rente naar boven te jagen, maar door de energietoevoer te verhogen en de energieprijzen te verlagen.

De centrale banken zijn bewust doende een ernstige economische terugval te creëren. Meer faillissementen zijn te verwachten, de werkloosheid zal toenemen en een schuldencrisis is onafwendbaar geworden. De prijzen van activa zullen kelderen.

Vond je dit een interessant stuk ?  Hou je dan niet tegen om het te delen.  Bij voorbaat dank !





                                                                                                                      
                                                              
 

Energietransitie in Duitsland is een fiasco

Tegen eind 2022 zal Duitsland, bij gebrek aan zon en wind, niet langer in staat zijn in zijn eigen elektriciteitsbehoeften te voorzien. Politici en het grootste deel van de Duitse media negeren het probleem.

In overeenstemming met de uitfasering van kernenergie en steenkool werden er einde 2021 meerdere elektriciteitscentrales gesloten. Zo werden 3 van de laatste 6 kerncentrales meteen opgedoekt, evenals 11 kolencentrales. 

Om het probleem hiervan te begrijpen, moet u weten dat het Duitse elektriciteitsnet zo functioneert dat de elektriciteitscentrales stroom opwekken precies dan als vereist is. Kolen- en kerncentrales draaien permanent en zorgen dus voor de energetische basisbehoeften. Gasgestookte elektriciteitscentrales kunnen reageren op de vraag en, wanneer nodig, hun productie opvoeren. Tot dusver heeft dit ervoor gezorgd dat de vraag naar elektriciteit zoveel mogelijk kon worden gedekt.

Noch windenergie noch zonne-energie zijn hiertoe in staat. Zij kunnen alleen elektriciteit opwekken als de wind waait en de zon schijnt. Het zijn geen betrouwbare energiebronnen en kunnen niet op verzoek worden opgestart. Er zijn dagen dat alle Duitse windturbines, zowel op land als op zee, samen minder elektriciteit opwekken dan één enkele kolengestookte elektriciteitscentrale. Bij zulk een periode van quasi stilstand heeft zelfs de uitbreiding van windparken weinig zin.

Elke sluiting verergert het probleem                        

Op 21 december 2021 was er praktisch de hele dag weinig stroom. Rond 14.00 uur produceerden de windturbines in Duitsland slechts 1,28 gigawatt (GW), minder dan de kolencentrale in Hamburg-Moorburg, die reeds in de zomer was stilgelegd.

Tegen 17.00 uur was de zon al onder en kon windenergie slechts 2,63 GW bijdragen aan de elektriciteitsproductie. Op een geïnstalleerd vermogen van meer dan 64 GW geeft dat een doeltreffendheid van niet meer dan 4%. Tezelfdertijd leverden nucleaire- en kolencentrales, met een gecombineerd vermogen van 38,4 GW, meer dan 53% van de vereiste 71,69 GW. Die goed functionerende krachtcentrales worden dus momenteel gesloopt en "vervangen" door windmolenparken.

Duitsland beschikt over voldoende capaciteit van de op fossiele brandstoffen draaiende centrales om de stroomvoorziening tijdens dergelijke flauwe periodes te verzekeren. Maar elke sluiting maakt het probleem groter. Momenteel is er nog iets minder dan 82 GW aan kolen-, kern- en gasgestookte centrales beschikbaar, net genoeg om in noodgevallen te voldoen aan de vraag naar elektriciteit. Maar einde 2022 zal er nog slechts 64,8 GW over zijn, en tegen die tijd zal het land bij gebrek aan zon en wind niet meer in zijn elektriciteitsbehoefte kunnen voorzien.

Politici en media praten niet of weinig over deze kwestie. Enerzijds verwijzen zij naar hydro-elektriciteit als een mogelijkheid tot opslag. Tot vandaag is er echter geen enkele dergelijke centrale in werking, en de vereiste capaciteit zal nooit tijdig klaar zijn gezien de snelheid waarmee men de klassieke centrales stillegt. Anderzijds wordt verwezen naar de mogelijkheid van invoer uit buurlanden.

"Het domste energiebeleid ter wereld"

Het is echter de vraag of een nog hogere invoer mogelijk is. De buurlanden hebben zelf meestal geen enorme overschotten. Of zij in staat zijn om Duitsland zo'n 40 GW te bezorgen is onzeker. Ter illustratie : op 23 december 2021 was er in het Europese stroomnetwerk onvoldoende capaciteit beschikbaar om een gedeeltelijke stroomuitval in Kosovo te voorkomen.

Buitenlandse media verbazen zich wél over het energiegeknoei in Duitsland en in Europa : "Germany's energy surrender" en "World's dumbest energy policy", artikels uit de Wall Street Journal. En Forbes spreekt over "Europe's self-inflicted energy crisis" en stelt: 

"Duitsland zal volgend jaar, tegen alle gezond verstand in, bijna al zijn reactoren sluiten en vertrouwen op wind- en zonne-energie."

en over de Europese energiepolitiek: 

"Terwijl de EU haar energie-infrastructuur koolstofvrij probeerde te maken, slaagde Brussel er niet in een betrouwbare basiscapaciteit voor elektriciteitsopwekking te creëren. Zonder de vele kern-, kolen- en gascentrales zou Europa nu een donkere en koude plek zijn. Bovendien ontbreekt het hen aan energiebronnen voor perioden met weinig hernieuwbare energie, zoals de "windstille zomer" van het afgelopen jaar in het VK. Lage windsnelheden en bewolking worden onvoorspelbaarder naarmate de klimaatverandering voortschrijdt, en het gebrek aan basislastopwekking heeft geleid tot de huidige crisis."

Wat geeft de toekomst?

Aangezien de Duitse politici en het publiek, ondanks bovenvermelde feiten, niets willen veranderen aan de ontmanteling van krachtcentrales, zal het land zich moeten schrap zetten voor een black-out of op zijn minst een brown-out. Wanneer dit zal gebeuren is natuurlijk niet zeker. Vooral omdat de kolencentrales voorlopig in reserve worden gehouden, om opnieuw te worden geactiveerd indien nodig. Naast de 'load shedding' van grote industriële verbruikers die nu al plaatsvindt, is er nochtans op zijn minst een brown-out te verwachten. Wat neerkomt op het afsluiten van grotere delen van Duitsland om een volledige ineenstorting van het net te voorkomen.

&&&

Overgenomen en bewerkt van volgend artikel: Irrsinn Energiewende in Deutschland, gepubliceerd op 29 januari 2022. Met andere woorden dus vóór de inval van Rusland in Oekraïne en de uitvergroting van de reeds smeulende energiecrisis. 

Meer uitgebreide informatie kan gevonden worden op de website energieausfall.de.

Vond je dit een interessant stuk ?  Hou je dan niet tegen om het te delen.  Bij voorbaat dank !

De wet van het minimum en het verband met olie

De "wet" van het minimum is een principe uit de landbouwwetenschap dat al in 1828 werd geformuleerd door Carl Sprengel, een Duitse landbouwkundige. Dit concept raakte meer bekend toen de Duitse chemicus en professor Justus von Liebig daarover vanaf 1840 op grotere schaal ging publiceren.

Justus von Liebig

Justus Liebig (1803 - 1873) is de geschiedenis ingegaan als een van de beroemdste en meest succesvolle scheikundigen van zijn eeuw. Liebig verwierf wereldwijde bekendheid door zijn experimenten aan het Instituut van Giessen, zijn ontdekkingen, zijn originele onderwijsmethoden en zijn publicaties op het gebied van chemie, farmacie, fysiologie en landbouw. Zijn laboratorium in Giessen werd een mekka voor chemici uit de hele wereld. 

Vanwege zijn baanbrekend onderzoek naar de minerale bemesting, wordt hij beschouwd als de grondlegger van de agrochemie. Bovendien hebben zijn experimentele - en theoretische bevindingen de weg gewezen voor de gehele ontwikkeling van de organische scheikunde.

Liebigs wet onweerlegbaar

Deze wet zegt dat de groei(snelheid) en de gezondheid van een plant niet bepaald worden door de totale hoeveelheid voedingsstoffen in de bodem, maar door de voedingsstof die er het minst aanwezig is (en die dus fungeert als de beperkende factor). Je kunt dan van alle andere stoffen zoveel toevoegen als je wilt: die ene bouwstof bepaalt de groei. Alleen als de hoeveelheid van de beperkt aanwezige stof wordt verhoogd, bevordert dat de groei van de plant of verbetert dat de oogst.

Dit principe kan in het volgende aforisme worden samengevat: "De beschikbaarheid van de meest voorkomende voedingsstof is maar zo goed als de minst aanwezige voedingsstof". Of, om het nog duidelijker uit te drukken: "Een ketting is slechts zo sterk als haar zwakste schakel".

De wet van Liebig wordt ook toegepast bij biologische populaties (bevolkingsgroei), het modelleren van ecosystemen en het beheer van hulpbronnen. 

De neoklassieke economen hebben het principe van grondstoffenschaarste trachten te weerleggen door te verwijzen naar het concept van oneindige vervangbaarheid (dat we steeds andere bronnen zullen vinden en aanboren) én naar het fenomeen van voortdurende technologische innovatie (het aanboren van een ander natuurlijk hulpmiddel zal in het begin meer kosten, maar consumptie en technologische verbeteringen zullen de nieuwe hulpbron weer betaalbaar maken). De heersende ideologie van vandaag is dat technologie ons altijd zal bevrijden van schaarste en ons de nodige vervangstoffen zal bezorgen en wel op het juiste moment, met de juiste hoeveelheden en aan betaalbare prijzen.

Maar - en de geschiedenis is hiervan een onafwijsbare getuige - elk economisch systeem botst op een gegeven moment tegen z'n limieten. Er kan nu eenmaal geen oneindige economische groei zijn op een eindige planeet. Sommige natuurlijke hulpmiddelen zijn zodanig essentieel dat er simpelweg geen vervangstoffen voor bestaan.

Onmisbare olie

Aardolie is de moeder van alle grondstoffen. Olie is het levensbloed van de geïndustrialiseerde landen. Het systeembelang van het zwarte goud voor de wereldeconomie kan niet voldoende onderstreept worden. Olie is sinds het midden van de jaren vijftig de belangrijkste energiebron ter wereld. Olie heeft sindsdien een enorme bijdrage geleverd aan de spectaculaire economische - en sociale ontwikkeling van de samenleving.

Olie maakt het ook en vooral mogelijk dat een veelheid aan natuurlijke hulpbronnen, die onontbeerlijk zijn voor onze beschaving, geëxploiteerd worden : lithium, silicium, kunststoffen, ijzer, aluminium, staal, cement, gas, waterstof enz.

Olie domineert alle vormen van transport (wegen, maritiem, lucht). Meer dan 90% van van alle transport wordt aangedreven door olie. Met geraffineerde olie kunnen allerlei landbouwvoertuigen worden ingezet om oogsten mogelijk te maken, kunnen er dankzij grondverzetmachines wegen worden aangelegd, kunnen vrachtwagens voedsel vervoeren, kunnen vliegtuigen goederen transporteren enz. Petroleumfabricaten leveren voornamelijk energie aan de elektriciteitsindustrie, verwarmen huizen en worden aangewend in oneindig veel chemische processen.

Bovenstaande afbeelding geeft een - overigens incompleet - idee van de talloze spullen die we aan olie te danken hebben. Energie-analist Alice Friedemann toont aan dat aardolie aan de basis ligt van maar liefst 500.000 producten. En laat zien hoe noodzakelijk olie wel is om plastic - broodnodig voor de wereldeconomie en in ons dagelijks leven - te vervaardigen en welke ingewikkelde processen hiervoor nodig zijn.

Einde goedkope olie

Het minimumprincipe zegt dat als een essentieel ingrediënt van een bepaald procedé ontbreekt, dit procedé zich niet kan doorzetten. En dat een complex systeem zal falen op het punt van haar meest kwetsbare schakel. Het is zo duidelijk als wat dat een tekort aan olie een dramatische kettingreactie zou veroorzaken doorheen de ganse economie. Als bijvoorbeeld bestelwagens plots niet meer over brandstof zouden beschikken, zal dat cascade-effecten sorteren en een grote recessie veroorzaken. 

Enig onderzoek leert ons dat het einde van het olietijdperk dichterbij is gekomen (lees hier, hier, hier en hier). Liebigs wet is vandaag relevanter dan ooit. Want de schaarser wordende olie, de energiebron met de hoogste densiteit die onontbeerlijk is geweest voor de opbouw van de westerse welvaartsstaten, is de limiterende factor geworden voor verdere economische groei.

Zal hernieuwbare energie ons redden? De realiteit is dat hernieuwbare energieën zoals zon, wind- en waterkracht, volgens de huidige stand van de wetenschap, geen autonome energiebronnen zijn. Fossiele brandstoffen zijn en blijven cruciaal in elke fase van hun fabricage, transport en onderhoud. Bovendien is die groene energie onbestendig (de zon schijnt niet permanent en de wind waait niet altijd), zijn er opslagproblemen (batterijcapaciteit?) en is er veel land nodig voor zowel mijnbouw als energieproductie.

De oorlog in Oekraïne en zijn gevolgen verergeren nog het bestaande vraagstuk. Het ziet ernaar uit dat we de toegang tot goedkope olie definitief zijn kwijtgeraakt.

Vond je dit een interessant stuk ?  Hou je dan niet tegen om het te delen.  Bij voorbaat dank !