Zeer zeldzaam : een politicus die de waarheid vertelt over ons frauduleuze geld- en bankensysteem

Godfrey William Bloom was van 2004 tot 2014 Europarlementariër voor Groot-Brittannië. Bloom heeft militaire studies achter de rug maar werkte tussen 1992 en 2004 ook als investeringsbankier. In het Europees Parlement was hij lid van het Comité voor Economische - en Monetaire zaken. Bloom was ook korte tijd voorzitter van het Ludwig von Mises Centre in het Verenigd Koninkrijk.

In tegenstelling tot vele van zijn politieke collega's schrok hij er nooit voor terug om zijn mening te uiten en de waarheid te vertellen. Bloom is geen onbesproken figuur en door zijn controversiële standpunten en krasse uitspraken lag hij geregeld aan de basis van allerlei conflicten en incidenten. 

Tijdens de volgende korte toespraak van 21 mei 2013 in het Europees Parlement, legt Bloom uit hoe banken geld uitlenen dat ze niet bezitten (als u en ik zoiets zouden doen, moeten we naar de gevangenis) en dat als banken failliet gaan, de belastingbetalers het gelag dienen te betalen. Na de vertaalde toespraak vindt u de originele video.

&&&

"Geachte Commissaris, geachte Voorzitter,

Ik neem opnieuw het woord om spijtig genoeg dezelfde oude, afgezaagde toespraak te houden die ik reeds meerdere jaren heb gehouden.

Het is namelijk mijn mening dat u niet echt begrijpt hoe een bank feitelijk functioneert. Alle banken zijn failliet. Banco Santander, Deutsche Bank, Royal Bank of Scotland : ze zijn allemaal failliet. 

Hoe komt dat ? Alleszins niet vanwege de een of andere goddelijke interventie. Niet door toedoen van de een of andere tsunami. Ze zijn bankroet omdat we te maken hebben met een systeem dat fractioneel reservebankieren heet. Dat betekent dat banken geld kunnen uitlenen dat ze feitelijk niet bezitten : een misdadig schandaal dat reeds al te lang gaande is.

Wat dit probleem nog erger maakt is het zogenaamde 'moral hazard' (moreel wangedrag). Een zeer aanzienlijk moral hazard en wel vanwege het gevoerde overheidsbeleid. Dit wangedrag situeert zich vooral bij de politiek en de centrale banken, die deel uitmaken van hetzelfde politieke systeem. 

We worden namelijk geconfronteerd met valsmunterij dat met een andere naam 'kwantitatieve versoepeling' wordt genoemd. Het artificieel drukken van geld. Iedere gewone burger zou hiervoor gedurende lange tijd naar de gevangenis moeten ! Zowel regeringen als centrale banken blijven deze geldzwendel echter verderzetten.

Centrale banken onderdrukken de rentevoeten, waardoor we de reële kostprijs van het geld niet kennen. En toch geven we de echte consumentenbanken de schuld voor het manipuleren van de Libor.

De onbeschaamdheid waarmee dit alles gebeurt is zonder meer verbazingwekkend. Het zijn de centrale banken die de rentevoeten manipuleren, commissaris ! 

Bovendien praten op een lichtzinnige en arrogante manier over het depositogarantiestelsel. Want als banken failliet gaan door incompetentie en bedrog is het de belastingbetaler die de rekening betaalt.  De belastingbetaler wordt bestolen !

En zolang we bankiers - inclusief centrale bankiers - en politici voor dit schandaal niet naar de gevangenis sturen, zal deze situatie blijven bestaan."

Vond je dit een interessant stuk?  Zo ja, deel het dan even via de sociale media. 

Veel dank !

Zeldzaam : een politicus die de waarheid vertelt over de schuldencrisis

Godfrey William Bloom was van 2004 tot 2014 Europarlementariër voor Groot-Brittannië. Bloom heeft militaire studies achter de rug maar werkte tussen 1992 en 2004 ook als investeringsbankier. In het Europees Parlement was hij lid van het Comité voor Economische - en Monetaire zaken. Bloom was ook korte tijd voorzitter van het Ludwig von Mises Centre in het Verenigd Koninkrijk.

In tegenstelling tot vele van zijn politieke collega's schrok hij er nooit voor terug om zijn mening te uiten en de waarheid te vertellen. Bloom is geen onbesproken figuur en door zijn controversiële standpunten en krasse uitspraken lag hij geregeld aan de basis van allerlei conflicten en incidenten. 

Tijdens de volgende korte toespraak van 11 mei 2011 in het Europees Parlement, legt Bloom uit hoe incompetente politici en hun bankiers bepaalde Europese landen in het bankroet hebben gejaagd. En hoe u en ik daarvoor moeten opdraaien. Na de vertaalde toespraak vindt u de originele video.

&&&

"Ik ben een babyboomer. Ik ben geboren net na de oorlog. Sinds toen hebben we alles bij elkaar waarschijnlijk de langste periode van vrede en welvaart gehad. Ikzelf heb een bescheiden som opzijgezet zodat ik wat aan mijn familie kan doorgeven als ik kom te sterven. De reden daarvoor is vooral omdat ik nooit meer geld heb uitgegeven dan ik heb verdiend.  En ik ben voorzichtig geweest en heb redelijk hard gewerkt.

Nu heb ik steeds weer de indruk dat politici niet het flauwste benul hebben van hoe landen in de schulden kunnen terecht komen. Laat me dit even uitleggen, want ik meen dat jullie dit niet echt begrijpen. Die schulden komen er omdat politici constant meer geld uitgeven dan ze aan belastingen kunnen ophalen. Meer geld dan ze mogelijkerwijs kunnen innen en waarvan ze het meeste feitelijk verspillen.

De reden waarom we hier over failliete landen spreken - en ze zijn failliet - is omdat hun dwaze, incompetente, onnozele politici consequent meer geld uitgeven dan ze kunnen binnenhalen. En dan blijven ze maar lenen. Erger nog : ze drukken ook geld. Want politici en hun centrale banken beschikken over een machine die geld drukt. Als je dat als gewone burger zou doen, is dat een strafbaar feit. Als je zoiets zou doen moet je naar de gevangenis.  Politici en hun centrale banken printen echter continu geld.

Jawel, dames en heren, deze landen zijn bankroet. Ze zijn bankroet dankzij hun eigen stupide leiders en politici. En het is immoreel, werkelijk immoreel, om gewone belastingbetalers van welk land dan ook te laten opdraaien voor het jammerlijke falen van politici en banken. 

Ze zijn blut, ze zijn bankroet, laten we dat in godsnaam allemaal samen onder ogen zien."

Vond je dit een interessant artikel ?  Zo ja, deel het dan even via bvb. de sociale media. Dank !

 

Coronavirus - inspiratie en introspectie

Devorah Kur is reflexologe, logopediste en rouwconsulent. Ze woont met haar gezin in Israël en als waarheids- en betekeniszoeker blogt ze op Times of Israël. Devorahs artikel geeft weer hoe ze haar eigen tweestrijd in de huidige moeilijke coronatijd aanpakt. En vertelt ons hoe we heilzamer met onszelf en onze planeet kunnen leven.

CORONAVIRUS - inspiratie en introspectie
14 tips om gezond te blijven in dit coronavirus-tijdperk om elkaar en onze planeet beter te dienen

Coronavirus - een kans om groter te denken dan 'ik in mijn wereld'

Vandaag moest ik een zeer pijnlijke beslissing nemen om niét vanuit Israël naar Zuid-Afrika te vliegen voor de bruiloft van mijn neef die zondag plaatsvindt. Mijn vlucht is door EL AL (nationale vliegtuigmaatschappij van Israël), niet geannuleerd en een heel groot deel van mezelf is wanhopig om deze monumentale gebeurtenis in het leven van mijn neef niet te missen. Ik was erbij toen hij werd geboren, ik was zijn peettante op zijn Briet mila (rituele besnijdenis van jongens in het jodendom) en ik ben er vast van overtuigd dat ik op zijn bruiloft zal zijn.

In de Thora-voordracht (de Thora zijn de voornaamste heilige boeken van het joodse geloof) van deze week lezen we dat het Joodse volk wordt geteld. Elkeen moest een halve sjekel (de Israëlische munteenheid) geven en na het tellen van al het geld wist men hoeveel mensen er aanwezig waren. Waarom een halve sjekel ? Waarom geen volle sjekel ? 
En, is het niet ironisch dat we wereldwijd mensen tellen en kijken hoe de cijfers oplopen als er elk uur nieuwe aantallen worden vrijgegeven van diegenen die besmet zijn met het coronavirus. Elke persoon werd geteld met een halve sjekel. Een van de redenen die men opgeeft, is dat dit betekent dat we op onszelf niet compleet zijn, tenzij we deel uitmaken van iets groters. 
Het is nu niet het juiste tijdstip om na te denken over hoe deze pandemie mij en mijn leven beïnvloedt. Het is wel een moment om groter te denken dan onszelf, over hoe we passen in de samenleving en onze rol binnen de mensheid.

Dit hele proces van 'vliegen of annuleren' is voor mij een kwelling geweest, wetende dat elf familieleden uit Israël hadden geboekt om naar die bruiloft te gaan. En nu zal mijn zus er in haar eentje zijn om zonder ons te vieren : een verwoestende gedachte. Ook al mag ik vanavond vertrekken, het is met een zwaar hart dat ik afzeg. Als onderdeel van een groter geheel mag ik niet uitsluitend rekening houden met mijn eigen behoeften. Dat gevecht tussen hoofd en hart is zo lastig. Hopelijk kunnen we allemaal deze crisistijd met behoud van integriteit en rust doorstaan.

Onze manier van leven is de afgelopen dagen helemaal veranderd en zal waarschijnlijk blijven veranderen. Ziehier dus enkele tips om in deze periode gezond te blijven :

• Zoek de (innerlijke) stilte op en verhoog je bewustzijn.
• Ga aan de slag met angsten als die opkomen, maar laat ze je niet overweldigen.
• Tracht weg te blijven van een slachtoffermentaliteit die negatieve gevolgen heeft voor onze gezondheid. Concentreer je in plaats daarvan op mogelijkheden en niet op scenario's die het einde van de wereld voorspellen. Vraag jezelf af : 'Hoe kan deze situatie positieve veranderingen veroorzaken die wij en de wereld misschien toch nodig hebben?'
• Bedenk hoe jij een positief voorbeeld en ondersteuning kunt zijn voor anderen. Tegenwoordig hebben we met het internet een keuze uit duizenden inspirerende platformen om aansluiting te vinden. Als we ons geïnspireerd voelen, zullen we een domino-effect creëren bij degenen met wie we tijd doorbrengen.
• Bedenk kleine vriendelijke daden die je voor anderen kunt doen. Wees creatief!
• Tracht elke nacht minstens acht uur te slapen.
• Doe regelmatig aan lichaamsbeweging, indien mogelijk buiten. Maar als je in quarantaine bent, zal je het moeten doen met de trap.
• Eet evenwichtig en gezond, met groenten en fruit. Drink regelmatig water.
• Vergeet niet je handen te wassen en volg de richtlijnen van de gezondheidsautoriteiten.
• Kijk naar wat er thuis kan worden gedaan (bvb. lenteschoonmaak).
• Leer iets nieuws, dat stimuleert je. Platforms zoals coursera.com bieden gratis universitaire cursussen aan.
• Tuinieren is een rustige bezigheid en werkt aardend. Als u buiten kunt zijn, loop dan met blote voeten op het gras, of beter nog op het strand.
• Als jouw verplichtingen dit toelaten, neem dan de tijd om je terug te trekken. Ik zie dit graag als een soort van 'spirituele quarantaine'. Deze inkeer in onszelf geeft ons de kans na te denken over hoe bewust te leven, over ons dagelijks gedoe en onze feitelijke 'begrenzingen'. Als we ons bezinnen kan het ons helpen om vreedzamer en duidelijker te zijn, niet alleen over ons levensdoel, maar ook over onze rol als deel van de mensheid en als bewoners van onze mooie planeet.
• Onderhoud diepere, langere gesprekken met de mensen die je liefhebt. We worden nu eenmaal gedwongen om in onze huizen te zijn, dus laten we die tijd gebruiken om onze relaties herop te bouwen en deze periode niet te beschouwen als huisarrest. Het gaat allemaal over hoe we met deze situatie omgaan.

Uit moeite en ellende kan er iets nieuws geboren worden. Wat zal jouw rol zijn in deze wedergeboorte ? Laten we deze coronapandemie zien als een wake-up call om ons te verenigen teneinde elkaar en onze planeet beter te dienen.

Mijn dochter heeft een poster aan haar muur hangen waarop staat geschreven : "Ik heb nooit geweten hoe sterk ik was tot het sterk zijn mijn enige optie was."

Nu is het onze beurt om sterk te zijn en datgene wat in ons verborgen is te verwerkelijken en tot zijn recht te laten komen.


Overgenomen en vertaald van : timesofisrael.com
Vond je dit een interessant artikel ?  Zo ja, deel het dan even via bvb. de sociale media. Dank !

Iedereen 30.000 euro in het rood

Zeggen dat alles goed gaat met de economie, zoals politici dat doen, is misleidend. Elk economisch systeem bestaat uit twee afzonderlijke delen : activa (bezittingen) en passiva (schulden). De waarheid is dat de wereld met schulden kampt die niet meer kunnen worden terugbetaald. Echter : noch beleidsmakers noch media reppen hierover. 

Een recent rapport van het IIF (International Institute of Finance) vestigt opnieuw de aandacht op de niet-aflatende groei van de wereldschuld (van overheden, bedrijven, gezinnen en de financiële sector). Die bedraagt nu 257.000 miljard dollar (237.000 miljard euro) of 320% van het mondiale BBP, een historisch record. Sinds de financiële crisis van 2008 is die schuldenberg zelfs met meer dan 40% gegroeid. 

In de ontwikkelde economieën bedragen de schuldverplichtingen maar liefst 383% van het gezamenlijke BBP. De volledige Chinese schuld nadert 310% van haar BBP - een van de hoogste in de opkomende landen.

Land	Privéschulden 2018
	in % van het BBP
Luxemburg	485.07
Ierland	374.1
Nederland	298.6
Zweden	279.7
Noorwegen	275.3
Denemarken	269
Canada	266.5
Frankrijk	266.47
Zuid-Korea	260.8
België	259
Noord-Korea	253.75
Zwitserland	250.41
Portugal	248.2
Verenigd Koninkrijk	224
Japan	221.1
Finland	211.26
Australië	205.3
Verenigde Staten	196.7
Spanje	194.1
Chili	189.1
Estland	171.65
Turkije	170
Italië	166.2
Oostenrijk	162.8
Duitsland	154.1
Tsjechië	138.4
Slovakije	135.51
Hongarije	133.37
Griekenland	123.1
Polen	120.6
Slovenië	120.1

Bron : tradingeconomics.com (country-list/private-debt- to-gdp)


Specialisten zijn van mening dat de schulden van de privésector (bedrijven en gezinnen) niet hoger mogen oplopen dan 150% van het BBP. Uit bovenstaande tabel blijkt echter dat heel wat landen ruimschoots boven die norm uitkomen.

Ook het door niet-financiële ondernemingen opgenomen krediet piekt. Het risico zit niet alleen in het bedrag van de schulden, maar ook in de samenstelling. Vele verplichtingen zijn aangegaan in harde valuta, vooral in dollars. Er is zo een grote potentiële behoefte aan dollars ontstaan, een risicovolle ontwikkeling.

Zeer kwalijk is de sterk toegenomen impact van de wet van de afnemende opbrengsten. De volgende grafiek (de schulden van overheden, bedrijven en gezinnen zonder de financiële sector van 26 landen zijn aangeduid in het blauw; de productie van rijkdom is in het geel) laat zien dat de schuldenopbouw van de wereld veel sneller stijgt dan de productie van rijkdom. 

Deze nefaste situatie ontstond in het begin van de jaren tachtig en versnelde nog aan het einde van de jaren 1990 en nog veel meer nadien. De verhouding tussen schulden en rijkdom is anno 2020 volledig uit de hand gelopen. Een dergelijke ontwikkeling - men kan niet continu meer uitgeven dan er inkomsten zijn - is onhoudbaar en kan onmogelijk nog lang duren. Het mondiale financieel-economische systeem is simpelweg insolvabel. 

Uitgerekend staat elk van de 7,7 miljard aardbewoners voor 32.500 dollar (ongeveer 30.000 euro) in het krijt. Voor vooral westerse landen geldt dan nog dat de door de overheden onderschreven toekomstige schuldverplichtingen (zoals pensioenen) niét opgenomen zijn in de berekeningen van het IIF...

Hoe is een dergelijke ontsporing kunnen gebeuren ? 
Een goed antwoord op die vraag vinden we in een ouder artikel uit 2015 "De schuldencrisis is een beschavingscrisis", een interview met cultureel filosoof Rob Riemen. We citeren uit dat vraaggesprek een stukje commentaar van Riemen : 

"... Van de milieu- en klimaatcrisis, als gevolg van overvloedig consumeren, tot aan de krediet- en economische crisis, als gevolg van het blind najagen van bonussen en financieel gewin. Ook de huidige schuldencrisis is het gevolg van onbeheerste welvaartsgroei, gefinancierd op kosten van de toekomst. Blind en onbeheerst najagen van begeerten is een vorm van geweld."



Vond je dit een interessant artikel ?  Zo ja, deel het dan even via bvb. de sociale media. Dank !

Reductionisme versus holisme

Ieder van ons beweegt zich tussen twee belangrijke manieren van observeren en weten in onze moderne cultuur :

1) de rationele, reductionistische manier (waarbij de levensverschijnselen versimpeld, vereenvoudigd worden voorgesteld) en

2) de holistische, relationele, intuïtieve manier. De dikke Van Dale definieert holisme als een biologisch-filosofische theorie die de levensverschijnselen bepaald acht door de totaliteit van het levende, die meer is dan de som van de onderdelen.

Verreweg de meest dominante denkwijze is de rationele, reductionistische manier en onze wetenschappelijke -, economische -, financiële - en bestuurlijke instellingen worden erdoor beheerst.

Voor de reductionistische denker bestaat alles in het universum uit verschillende delen. Als we de delen kunnen begrijpen, kunnen we het geheel begrijpen. De fysieke wereld is niets anders dan atomen en moleculen en de sociale wereld bestaat uit niets anders dan zelf-maximaliserende, rationele actoren. Vele wetenschappers en economen hebben de neiging om bepaalde ontwikkelingen te compartimenteren. De reductionistische visie heeft een grote impact. Maar bij diegenen die deze visie uitdragen, daagt het nooit dat het idee van opdelen slechts een mentale constructie is.

In onze dagelijkse relaties met vrienden en familie, in onze niet-rationele bezigheden in de muziek en de kunst, in ons religieuze leven, neigen we naar de tweede manier van denken die eerder holistisch en intuïtief is.

We fietsen bijna moeiteloos - en voor het grootste deel onbewust - heen en weer tussen deze manieren van weten. Voor ons als individu lijkt dat goed te werken, behalve wanneer we een situatie verkeerd inschatten en we het slachtoffer worden van haar ongunstige gevolgen. Meestal krabbelen we dan weer recht en gaan we verder, waarbij we ons aanpassen aan datgene wat we eventueel hebben geleerd.

De samenleving als superorganisme 
Kan hetzelfde worden gezegd van de maatschappij als geheel? Ja en nee. De wereldwijde samenleving kan worden vergeleken met een superorganisme met een eigen logica en wijze van functioneren. Ieder van ons wordt sterk beïnvloed door z'n eigen levenstraject en is beperkt in zijn handelen. Misschien willen we graag iets doen aan de inkomensongelijkheid, de honger in de derdewereldlanden of de klimaatverandering. Maar de complexe interacties en machtsverhoudingen in onze mondiale samenleving bemoeilijken het om veel meer te doen dan een kleine deuk te maken. Zelfs ons persoonlijke lot lijkt onderworpen te zijn aan een reeks gebeurtenissen die we niet kunnen beheersen, maar waar we wel op moeten reageren.

De reductionistische wijze om onze manier van leven enigszins te beheersen gebeurt door manipulatie van zorgvuldig gemeten krachten : massa, temperatuur, vectoren van kracht, energiegradiënten (zowel fysisch als chemisch). We bouwen machines die energie verbruiken om daarmee nog meer machines te bouwen. We organiseren grote openbare werken, bouwen dammen, bruggen en wegen die als slagaders fungeren voor de doorstroom van goederen en mensen. We besproeien het land met chemische meststoffen om de voedselopbrengsten te verhogen en de mensheid te voeden.

De holistische zienswijze zal zich eerder trachten af te stemmen op natuurlijke en sociale krachten. We zeggen dan dat het het beste is om "met de stroom mee te gaan" in zowel de fysieke als sociale dimensies van ons leven. Dit impliceert een intuïtief besef van een gans patroon. De herkenning van patronen wordt dan de ultieme sleutel om de wereld te begrijpen. Maar wat is een patroon? Het is zeker iets dat zich herhaalt, maar niet altijd precies op dezelfde wijze. De bekende Amerikaanse schrijver Mark Twain zei daarover: "De geschiedenis herhaalt zichzelf niet, maar ze rijmt wel".

De holistische benadering probeert het hele plaatje in kaart te brengen, inclusief alle mogelijke uitkomsten en gevolgen. In de wetenschap dat die gevolgen zich oneindig vertakken, weten holistische denkers van tevoren dat het zo goed als onmogelijk zal zijn om het geheel volledig te overzien. 

Zowel de reductionistische - als de holistische aanpak zijn algemene benaderingen om te begrijpen hoe de wereld functioneert. Daarom creëren we allerlei modellen. Als we die modellen verwarren met "de waarheid", kunnen we vast komen te zitten omdat we ons niet aanpassen aan nieuwe informatie en ervaringen. We wijzen informatie die in strijd is met ons model af, in plaats van deze gegevens te omarmen als een nieuw inzicht voor ons aanpassingsproces.

Kortetermijndenken superorganisme                 
"Niets duurt voort behalve verandering" zei de Griekse filosoof Heraclitus. Het wereldwijde superorganisme, zoals beschreven door Nate Hagens in het hierboven geciteerde artikel verandert constant, maar in een richting die de overlevingskansen van de mensheid (en vele andere organismen en diersoorten) voortdurend ondermijnt. Dat organisme ziet de wereld als onderdelen die gecontroleerd en geëxploiteerd moeten worden, niet slechts gedeeltelijk en tijdelijk, maar volledig en permanent. De perceptie dat het universum een naadloos geheel is waar een overwinning door vakmanschap op de ene plek een gevaarlijke mislukking betekent op een andere plaats : daarvan wordt dit superorganisme zich nooit bewust.

Zoals Hagens het beschrijft, begrijpt het wereldwijde menselijke superorganisme niet dat er ons een toekomst wacht waarin de gevolgen van haar daden zich zullen manifesteren in een kolossale systemische ineenstorting. Er is slechts de hongerige muil van het nu, van het kortetermijndenken, van onmiddellijke bevrediging, van directe controle en beheersing.

Het gaat er niet om de reductionistische manier uit te bannen. Eerder om het te erkennen als een benaderingswijze die haar beperkingen heeft en nooit het hele universum zal omarmen. Een model dat net zo foutgevoelig is als elk ander model en dat nooit in de buurt van "de waarheid" zal komen omdat, zoals Heraclitus ons vertelt, in ons levensveld alles altijd aan verandering onderhevig is.

Bron : resourceinsights.blogspot.com
            (overgenomen en aangepast)



Vond je dit een interessant artikel ?  Zo ja, deel het dan even via bvb. de sociale media. Dank !

100.000x dank !

Op dinsdag 10 december rondde deze blog de kaap van 100.000 paginaweergaven. Een - bescheiden - mijlpaal. Oprechte dank aan iedereen die kort of lang een kijkje kwam/komt nemen op systeemcrisis.blogspot.com.

De samenleving bevindt zich in het volle van een beschavingscrisis, een crisis van ons waardensysteem. We staan op een kruispunt. Doorgaan of van koers veranderen ? 

'Opinions are cheap, facts are expensive'. Zo ongeveer iedereen heeft een mening over ecologie, energie, economie, politiek, klimaat, migratie enz. Het bestuderen van de tekenen des tijds en hun onderlinge samenhang vergt echter stevig wat research en analyse. 

Het onbegrip over de onderlinge verbanden van de problemen die steeds dieper inhakken op onze samenleving, is vooral problematisch op het niveau van de beleidsbepalers. Hoe kan men moeilijke kwesties aanpakken en oplossen als die onvoldoende worden begrepen ? Tegelijkertijd is een deel van de bestuurselite perfect op de hoogte van de netelige wereldtoestand, maar communiceert daarover niet naar het grote publiek toe.

Het is zo goed als zeker dat de financiële markten - en dus de wereldeconomie - in 2020/2021, net als in 2008/2009, in zwaar weer zullen terechtkomen. Daarover zal ik jullie in de komende tijd, in de mate van het mogelijke, berichten. 

Bij deze beloof ik om in de loop van volgend jaar wat meer te posten. 

Ik dank iedereen van harte voor de welgemeende - blijvende - belangstelling.

Graag prettige feestdagen en een succesvol 2020 toegewenst !

Schalieolie zal de wereldeconomie niet redden

Zowel Barack Obama als Donald Trump hebben propaganda gevoerd voor het Amerikaanse schaliefenomeen. Weinig analisten realiseren zich dat gedurende het afgelopen decennium schalieolie doorslaggevend was bij het overeind houden van de globale economie. Dit soort oliewinning werd - en wordt - dikwijls voorgesteld als een soort van toekomstig eldorado dat in staat zou zijn om de energetische honger van de wereldeconomie te stillen. Die inschatting is echter verkeerd.

Olie is het zwarte goud van de wereldeconomie. Olie heeft een enorme bijdrage geleverd aan de economische - en sociale ontwikkeling van de menselijke samenleving. Olieproducten creëren jobs, leveren energie aan de elektriciteitsindustrie, verwarmen huizen en voorzien in brandstof om goederen en mensen over de hele wereld te vervoeren.

Figuur 1

Deze grafiek van de Amerikaanse analiste Gail Tverberg van ourfiniteworld.com toont duidelijk aan hoe sterk energieconsumptie, olieconsumptie en economische groei (BBP) wel met elkaar gecorreleerd zijn.

-------

(On)conventionele olie
Om een goed idee te krijgen van de productie van olie, dienen we een onderscheid te maken tussen conventionele olie (gewonnen uit olievelden) en niet-conventionele olie (gewonnen uit teerzand en schalie). 
Vooral sinds 2010 heeft de ontwikkeling van schalieolie een hoge vlucht genomen. De technisch winbare schalieolievoorraad in de wereld is enorm. Toch wordt praktisch uitsluitend in de Verenigde Staten dit soort olie geëxploiteerd. De VS zijn momenteel de grootste producent van het zwarte goud en schalieolie maakte in 2017 54% uit van de totale Amerikaanse olieproductie.

Fracking : complex, kostelijk, vervuilend
Toen bepaalde oliebronnen begonnen uit te drogen, gingen bedrijven dieper boren naar de harde steenlagen, de schalie waarin olie en gas gevangen zit. Eerst vindt er een gewone, verticale boring plaats. Daarna stuwt men de boorpijp horizontaal in de steenlaag. Het gesteente wordt met een mengsel van water, zand en chemicaliën gebroken, waardoor gas of olie vrijkomt. Vandaar het begrip 'fracking' (hydraulisch kraken). 

Figuur 2

Om gas of olie uit gesteente te halen moet men niet alleen diep boren. Omdat de lengte van het horizontale boren beperkt is, zijn er ook veel boorgaten nodig. Een boring van 3 kilometer lang is ook bijzonder duur. Om één groot schalieveld te ontginnen zijn er honderden tot duizenden boringen nodig. En voor elk boorgat heeft men ook enorme hoeveelheden water nodig : van een paar duizend - tot wel 30.000 kubieke meter. Naast massale hoeveelheden water moet er ook zand worden aangevoerd om de breuken in de schalie open te houden. Een deel van het geïnjecteerde - en licht radioactieve - water komt terug naar boven en moet naar een veilige plek worden gebracht. Al dat transport kost veel energie. 

Verder zijn er ook chemicaliën nodig om bacteriën te doden, de boorpijpen te smeren en corrosie te bestrijden. Niet alleen veroorzaken de kleine explosies die voor het fracken noodzakelijk zijn aardbevingen, er komen zowel in het grondwater als in de lucht ook schadelijke stoffen terecht. 

De schalieproductie is een van de vervuilendste activiteiten ter wereld. Naast vervuild water komt er bij het productieproces veel methaangas vrij, ook wel 'CO2 op steroïden' genoemd. Het is een van de krachtigste broeikasgassen, 265 keer sterker dan CO2. 
De effecten van die grootschalige schalie-exploratie vertonen zich ook in andere sectoren : een onstuitbare productie aan plastic die de oceanen en rivieren van de wereld massaal vervuilt. 

Fracken is dus moeilijk, zeer kostelijk en bijzonder milieuonvriendelijk.

Figuur 3

Figuur 4

Schalie houdt wereldeconomie recht
Uit bovenstaande afbeeldingen blijkt duidelijk dat de productie van conventionele olie stagneert. Tegelijk heeft de winning van onconventionele olie sinds 2010-2011 een hoge vlucht genomen. 

Figuur 5

Figuur 5 laat zien dat de Verenigde Staten bijna 75% van de olieproductiegroei sinds 2008 - vooral als gevolg van de schalieboom - voor hun rekening hebben genomen. De andere olieproducerende landen (de OPEC, Rusland enz) zijn slechts verantwoordelijk voor nog geen 10% van die stijging. Zie ook hier en hier. 

Als men figuren 3,4 en 5 bekijkt, dringen zich twee conclusies op : schalieolie is onontbeerlijk geworden voor het welvaren van de globale economie; en, met uitzondering van de VS, Canada en Irak, worden zo ongeveer alle andere olieproducerende landen, zelfs Saoedi-Arabië, geconfronteerd met piekolie. 

Schalie is onrendabel
Zoals vermeld in de inleiding, menen vele beleidsmakers en analisten in de VS en daarbuiten, dat de Amerikaanse schalieolie de globale economie blijvend zal ondersteunen. Niets is verder van de waarheid. Er zijn verschillende redenen waarom het schalieboren een doodlopende straat is.

De toekomst van de schaliebusiness is gebaseerd op al te optimistische veronderstellingen. We citeren uit het gedetailleerde rapport van het Post Carbon Institute 'Shale Reality Check' (door David Hughes) van februari 2018 : 
"In de Jaarlijkse Energievooruitzichten voor het jaar 2017 van de Amerikaanse Energieadministratie wordt voorspeld dat in de periode 2015-2050 1,29 miljoen bronnen zullen worden aangeboord om olie en gas te winnen uit zowel conventionele als niet-conventionele reservoirs. Gerekend aan 6 miljoen dollar per bron bedraagt het totale kostenplaatje 7,7 biljoen dollar. ... Omdat de toekomstige schalieproductie en de hoeveelheid exploiteerbare bronnen door de Energieadministratie overschat worden, is het onwaarschijnlijk dat dat al deze reserves zullen worden aangeboord. Het lijdt geen twijfel dat de VS op korte - en middellange termijn aanzienlijke hoeveelheden schaliegas en -olie kunnen produceren. De onrealistische voorspellingen voor de lange termijn doen echter afbreuk aan een haalbare energiestrategie voor de verdere toekomst. Het grote optimisme voor energetische duurzaamheid vanwege de Energieadministratie is absoluut onterecht. Naarmate de goede bronnen uitgeput raken, zullen de kosten oplopen en zullen er meer booroperaties moeten plaatsvinden om de productie op peil te houden en/of dalingen te compenseren."

Een studie van de United States Geological Society (USGS) bewijst dat er in het westen van Texas nog veel niet-ontdekte schalieolie aanwezig is. Onafhankelijk oliespecialist Art Berman berekende echter dat er 318.000 bronnen zullen nodig zijn om die olie boven te halen. Kostprijs : 3.000 miljard dollar. De vraag met betrekking tot deze en gelijkaardige investeringen luidt als volgt : waar komt het geld vandaan, rekening houdend met de grote Amerikaanse overheids- en privéschulden? Berman zegt dat vooraleer deze olievoorraad rendabel kan zijn een olieprijs van 135 dollar/vat noodzakelijk is. Zulk een prijsniveau is voor de globale economie evenwel onbetaalbaar : sinds kort vertraagt de internationale economie en dat met een olieprijs die dit jaar niet hoger noteerde dan 70 dollar. 

Schaliebronnen produceren gewoon niet zoveel als ze beloven (lees ook hier en hier). Volgens Berman kan men in de meeste gevallen niet meer dan 60 of 70% van de vooropgestelde reserves oppompen. De verbeterde boortechnologie heeft slechts geleid tot een snellere uitputting van de olie- en gasreserves, niet tot een groei van de totale productie. Dit soort technologische vooruitgang is onderworpen aan geologische limieten. Daarbij komt nog dat het decennia duurt om technologie te ontwikkelen en rendabel te maken.

Nog steeds volgens Berman bedraagt de gemiddelde uitputtingsgraad voor schalie maar liefst 30% per jaar. Noteer dat de uitputtingsgraad voor conventionele olievelden buiten de OPEC slechts 6% bedraagt. Na ongeveer drie en een half jaar produceert een schaliebron dus niets meer. Dan Steffens, voorzitter van Energy Prospectus Group, stelt vast dat in 2019 de productiviteit van schalieolievelden in de VS praktisch tot nul is teruggevallen.

Figuur 6

Sinds 2014 (zie figuur 6) zit de olieprijs in een dalende - of stagnerende trend. En omdat bronnen in sneltempo opdrogen, zijn schaliebedrijven verplicht om steeds nieuwe, kapitaalintensieve boringen uit te voeren. 

Voor Manuel Sintubin, professor geologie aan de KULeuven is de korte levensduur van een bron (na 1 of 2 jaar valt de productie terug op 60 tot 70%) de doodsteek voor de schaliesector : "Men werkt op de limieten van wat geologisch mogelijk is. Ik zie dat niet lang meer duren. De belangrijkste velden en zeker de beste plekken zijn allemaal in exploitatie. Wie weet over 5 jaar spat dat hele zootje uit elkaar en is het gedaan met de shale boom."

Schaliesector in het rood
De schaliebusiness kampt met grote financiële problemen omdat de verkoopprijzen te laag zijn. Een hogere olieprijs zou de motor van exploratie en ontwikkeling weer doen aanslaan. Gail Tverberg bewijst echter dat de wereldeconomie (grote globale schuld en te veel werknemers met te lage lonen) geen hoge olieprijs meer aankan. 

De schalieindustrie heeft gedurende jaren kapitaal verbruikt waarbij veel rode inkt werd geschreven. Die branche heeft, sinds de aanvang van de schalierevolutie, consistent negatieve cash flow laten optekenen. 

Figuur 7

Een onderzoek naar 29 bedrijven (zie figuur 7) die actief zijn in de schalieoliebranche toont aan dat ze gedurende het eerste trimester van dit jaar samen 2,5 miljard dollar verlies hebben geleden. Sinds 2010 hebben die schaliebedrijven een negatieve cash flow van 184 miljard dollar gerealiseerd. De Wall Street Journal meldt dat het aantal faillissementen toeneemt en dat beleggers zich beginnen af te keren. De kleine en middelgrote bedrijven hebben het zeer lastig en krijgen steeds moeilijker toegang tot kapitaal waardoor ze besparingen moeten doorvoeren.

Een analyse van 40 Amerikaanse schalieoliemaatschappijen door Rystad Energy, een onafhankelijke onderzoeksorganisatie in Noorwegen, onthulde hoe slecht de zaken in het eerste kwartaal van 2019 waren gegaan: "De kloof tussen de kapitaaluitgaven en de kasstroom uit operationele activiteiten heeft een duizelingwekkende 4,7 miljard dollar bereikt. Dit impliceert een enorme overbesteding, die sinds het derde kwartaal van 2017 niet meer is voorgekomen".

Met andere woorden, de kapitaaluitgaven - het geld dat werd besteed aan het boren naar olie - waren alleen al in het eerste kwartaal van 2019 hoger dan de kasstroom uit operationele activiteiten (geld verdiend met de verkoop van olie). En de resultaten van het tweede kwartaal brachten geen beter nieuws, met veel schaliebedrijven die te lijden hebben onder grote waardedalingen. 

Dieptepunt conventionele exploratie
De conventionele olie- en gasvondsten van de jongste 3 jaar bevinden zich op het laagste niveau in 70 jaar! (zie de ontwikkeling van het groene blokje 'NFW' op bovenstaande grafiek) en volgens een nieuw rapport van IHS Markit, bekende leverancier van bedrijfsinformatie, wordt geen significante opleving verwacht. 

De jarenlange terugval van de olieprijs heeft de exploratie van conventionele olie op meerdere manieren getroffen. Niet alleen sneden bedrijven in de kosten en annuleerden ze riskantere projecten, maar de oliemaatschappijen en de investeerders begonnen het schalieboren als inherent minder onzeker te zien. Grootschalige conventionele olieprojecten, zoals het boren voor de kust in diep water, vereisen veel tijd. Het frackingproces verloopt echter veel 
sneller : bedrijven zijn in staat om projecten in een kwestie van weken of maanden om te keren. 

Majors ook in schalie
Vandaar dat de jongste jaren ook de oliereuzen (BP, Chevron, ExxonMobil, Shell, Total, Eni en ConocoPhillips - ook wel 'majors' genoemd) in de schaliebusiness zijn gestapt. Omwille van hun omvang, kunnen ze zich bij het investeren in individuele schalieprojecten gedurende een zekere tijd verliezen veroorloven. In de tussentijd realiseren ze elders - onshore en offshore - de nodige winsten om hun frackinginvesteringen uit te breiden. 

De data (zie hier en hier) onthullen dat de majors het momenteel lastig hebben om geld te verdienen met schalie. De financiële situatie van Chevron, Exxon en Conoco is verslechterd sinds ze zich met schalie hebben ingelaten. Vandaag, bij een gelijke olieprijs als in 2005, verdienen de grote 3 in de VS een pak minder geld met hun Amerikaanse operaties én spenderen ze heel wat meer aan Capex. 

Insiders negatief
In de loop van 2019 hebben ook enkele prominente insiders zich negatief geuit over de schalieboom. Steve Schlotterbeck, vroegere CEO van EQT (een groot schaliegasbedrijf) tijdens een olieconferentie midden juni in Pittsburgh : "Ik ken geen enkel ander geval van een disruptieve technologische verandering die de industrie zoveel geschaad heeft" en "In iets meer dan een decennium hebben de meeste ondernemingen een heel groot procent van de waarde van hun eigen bedrijven, zoals die er was bij aanvang van de schalierevolutie, vernietigd. Het is echt moeilijk om zich de omvang van de waardevernietiging voor te stellen die heeft plaatsgevonden. En dat gaat maar door."

Schlotterbeck heeft berekend dat sinds 2008 de schalieindustrie 80% van haar waarde heeft vernietigd. Hij zegt dat er sinds 2015 172 exploratie- en productiebedrijven de boeken hebben neergelegd.

Een tweede getuigenis van een insider dat de schaliebranche verlieslatend is, komt van CEO Scott Sheffield van Pioneer Natural Resources, een belangrijk Texaans frackingbedrijf. Sheffield verklaarde aan analisten dat de 'sweet spots' in het Permische bekken aan een hoog tempo uitgeput raken. 'Sweet spots' - een groot deel van de schalieboom is net gebaseerd op hun exploitatie - zijn specifieke oliedeposito's met zodanig lage exploitatiekosten dat booroperaties gerechtvaardigd zijn. Andere deposito's zijn minder rendabel.

Onrealistische beleggers
De schaliebusiness houdt nog altijd stand omdat investeerders, op zoek naar kortetermijnopbrengst in een wereld van zeer lage rentevoeten, kapitaal blijven spenderen. Zonder die lage rentestanden was er geen sprake geweest van een schalieboom. 
Dé vraag is waarom beleggers al jarenlang middelen investeren in een zakelijke activiteit die én hun kapitaal opsoupeert én waarbij geen reële hoop bestaat op langetermijnopbrengsten ? 

Een mogelijke reden is dat ze zich hebben verkeken op de juistheid van de oliereserves die door de schaliefirma's worden opgegeven. De hoeveelheid olie die potentieel aanwezig is in een formatie kan belangrijk zijn. Maar waar het om gaat is of men er winst kan mee maken en dat op lange termijn. Het is niet omdat een olieveld technologisch kan worden geëxploiteerd dat zulk een deposito daarom ook automatisch economisch rendabel is. 

Samenvatting
De toevoer van schalieolie was essentieel voor het globale economische welzijn vanaf 2010. Maar de exploitatie van dit soort olie is geen walhalla. Het schalieboren is moeilijk, milieuonvriendelijk, veroorzaakt aardbevingen en is op lange termijn onrendabel. De industrie is verlieslatend en vernietigt op grote schaal economische waarde.
De conventionele oliepiek en de snelheid van zowel opstarten als stopzetten van het frackingproces zijn enkele redenen waarom ook de grote oliebedrijven zich in het schalieavontuur hebben begeven. Hebben zij én internationale beleggers zich miskeken op de juistheid van geprognosticeerde oliereserves ?

Een crash op de financiële markten zou niet alleen investeerders veel geld doen verliezen, het zou ook een beslissende klap toebrengen aan de gehele Amerikaanse schaliebranche. Ook de globale economie zal daarvan schade ondervinden.

Steven Kopits, bedrijfsleider van Princeton Energy Advisors, legt zelfs een verband tussen goedkope olie, de Euro, de problemen in Italië en het toenemende populisme. De voorlaatste zin van zijn artikel is veelzeggend : "Laten we hopen dat Amerikaanse schalie zoveel olie kan leveren als de wereld nodig heeft, want het westerse liberalisme staat op het spel."  

Oplossingen
De wereld kampt met een structureel olieprobleem : conventionele olie piekt en onconventionele olie - schalie - heeft geen toekomst.Wat dient er dan te gebeuren om het hierboven vermelde crashscenario enigszins af te zwakken? 

Het organiseren van een grote olieconferentie op het niveau van de Verenigde Naties zou een eerste stap zijn. Daar kan worden nagegaan hoe de resterende oliereserves efficiënt en eerlijk kunnen worden aangewend om de wereldgemeenschap in haar geheel van dienst te zijn. Een verdere stap is het 'internationaliseren' van de gehele oliebranche, het wettelijk onder internationale voogdij brengen van de olieindustrie. Dat werkt efficiënter en zal de productiekost van olie in toom houden. 

Goede afspraken zorgen ervoor dat zowel producenten als consumenten kunnen genieten van een voor beide partijen bevredigende olieprijs. Dergelijke regelingen (olieconferentie en onder internationaal mandaat brengen van de oliesector) zullen het olietijdperk verlengen. Zodanig dat er meer tijd vrijkomt om andere energievormen, die hard nodig zijn, te ontwikkelen.


Vond je dit een interessant artikel ?  Zo ja, deel het dan even via bvb. de sociale media. Dank !