"Het verbaast me dat slechts enkelen vatten dat er een grote maatschappelijke verschuiving aankomt"

Professor Jan Rotmans is hoogleraar aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam en internationale autoriteit op het gebied van duurzaamheid en transitie. Hij noemt zichzelf ook scientivist en voerde met Stichting Urgenda de gewonnen klimaatzaak tegen de Nederlandse staat. Al dertig jaar verdiept hij zich in transitie en probeert de kanteling van de economie en samenleving te duiden : "Ik denk dat het nog een jaar of tien heel onrustig blijft en we dan naar een nieuw soort dynamisch evenwicht gaan."  

Rotmans ziet drie ontwikkelingen zich voltrekken : een nieuwe maatschappelijke ordening, een ander economisch fundament en een machtswisseling. En dat die ontwikkelingen tegelijkertijd plaatsvinden en elkaar versterken, maakt ze volgens hem de voorbode van een Nieuw Tijdperk dat ontstaat en groeit van onderop. Om de beweging van onderop tot een machtige beweging te laten uitgroeien, zo schrijft Rotmans in zijn boek 'Verandering van tijdperk : Nederland kantelt', is het onder andere nodig met elkaar nog meer kennis te delen.

Enerzijds ziet hij met de dag meer mensen denken : "zo kan het niet langer", anderzijds verbaast het de transitieprofessor dat nog maar zo weinigen zien dat de verworvenheden van het Industriële Tijdperk aan het eroderen zijn. Er zit volgens hem een soort logica achter die, als je hem doorgrondt, onweerlegbaar is.

Nieuwe maatschappelijke ordening
Ten eerste kantelt volgens Rotmans de samenleving van een verticaal geordende, centraal aangestuurde top-down samenleving naar een horizontale, decentrale, bottom-up samenleving met verbanden, zoals gemeenschappen, coöperaties en virtuele en fysieke netwerken. 

Oude orde                                                             Nieuwe orde
Traditionele media (televisie, radio)               Nieuwe media (internet)
Krantencolumns                                                  Blogs
Politieke partijen                                                 Bewegingen
Representatieve democratie                             G-1000 initiatief
Traditionele vakbond                                         Vereniging van freelancers
Grote energiebedrijven                                      Lokale energie-initiatieven
Commerciële banken                                          Financiële coöperaties
Verzekeringsbedrijven                                       Broodfondsnetwerken
Bouwbedrijven                                                    3D printer hubs
Thuiszorgorganisaties                                        Lokale zorginitiatieven

Deze nieuwe orde opereert voor veel mensen nog onder de radar en vormt nog geen directe bedreiging voor de oude orde. Maar binnen afzienbare tijd is dit wel het geval.

Een ander economisch fundament
De structuur van de economie kantelt en de nieuwe economie is decentraal en digitaal.

Oude economie                                                    Nieuwe economie
Exploitatie                                                             Coöperatie
Centraal                                                                 Decentraal
Aanbod                                                                   Vraag
Fossiel                                                                    Duurzaam
Vervuilend                                                             Schoon
Waarde ontlenen                                                 Waarde creëren
Massaproductie                                                    Maatwerk
Bezit                                                                        Gebruik
Globaal                                                                   Glokaal
Individuen                                                             Gemeenschap
Lineair                                                                    Circulair

Machtswisseling
De macht kantelt. Er tekent zich een machtswisseling af: de nieuwe orde van onderop vormt langzaam maar zeker een nieuwe macht. Macht wordt niet langer bepaald door grootte, omvang of financieel vermogen, maar evenzeer door het vermogen zich slim, snel en adequaat te organiseren en voortdurend in te springen op veranderingen.

Er vindt een verschuiving plaats van gevestigde en destructieve macht naar innovatieve en transformatieve macht. Macht is het vermogen om hulpbronnen te mobiliseren voor een bepaald doel : kennis en informatie zijn belangrijke voorbeelden van deze hulpbronnen, die ook materieel en financieel van aard kunnen zijn. Transformatieve macht is het vermogen om de verdeling van hulpbronnen te veranderen. 

Vandaag is de gevestigde macht nog superieur in termen van het beschermen van de bestaande hulpbronnen : kennis, geld, lobbykracht, fossiele brandstoffen, infrastructuur ... Maar hoe lang nog ?

Contra-intuïtief handelen in een chaotische tijd
In het algemeen houden mensen niet zo van verandering. Neuropsychologen bevestigen inderdaad dat het menselijk brein, van oudsher, vanuit de evolutionaire ontwikkeling, gericht is op stabiliteit en continuïteit. In de 19e eeuw was er ook een heilig vooruitgangsgeloof dat haaks stond op een heersend cultuurpessimisme. In een periode van extreme verandering ziet men steeds polarisatie optreden. Wat zich vandaag ook meer en meer vertoont.

De kantelperiode waarin we ons bevinden kenmerkt zich door chaos, turbulentie, onrust, massaontslagen, hoge werkloosheid, afbraak en toename van conflicten. Rotmans schrijft daarover :"De kans is groot dat een behoorlijke groep mensen niet meekan met de snelle ontwikkeling en dreigt af te haken."
Hoe lang duurt zo'n periode van chaos en instabiliteit? Rotmans :"Die kan niet te lang duren, omdat dat zo ontwrichtend is en ontzettend veel energie vraagt van mensen, systemen, de samenleving en de economie."

Maar in de crisistijd die we nu meemaken dienen we - wat zoals aangehaald niet gemakkelijk is - contra-intuïtief te gaan denken en handelen. "Ik denk zelf dat het nog een jaar of tien heel onrustig blijft en dat dan langzamerhand die nieuwe paradigma-oplossingen indalen en we naar een nieuw soort dynamisch evenwicht gaan." 

Systeemwaarden versus menswaarden
Bij de drievoudige kanteling van denken, organiseren en sturen hoort volgens de hoogleraar ook een zoektocht naar nieuwe waarden. De huidige gevestigde orde is gericht op oude systeemwaarden. De waarden van het nieuwe tijdperk zorgen voor een verschuiving van die systeemwaarden naar menswaarden :

• Van controle naar ruimte
• Van doelmatigheid naar aandacht en tijd
• Van wantrouwen naar vertrouwen
• Van regelzucht naar keuzevrijheid
• Van kosten en baten naar kwaliteit

Onze overheidssystemen zoals gezondheidszorg, onderwijs, arbeidsvoorziening enz. zijn allemaal opgezet in de 19e eeuw en werden in de vorige eeuw tot op vandaag verder uitgebouwd. Heel lang heeft dit goed gefunctioneerd maar onze neiging tot overorganiseren en 'bureaucratiseren' heeft ertoe geleid dat we die gecreëerde complexiteit niet meer doorzien. Wat we ook hebben meegemaakt ten tijde van de financiële crisis in 2008. 

Verzet van de oude orde
Rotmans : "Er is altijd een gevestigde orde, wat wij een regime noemen, die er op gericht is om dat systeem in stand te houden, omdat ze er baat bij hebben qua status, positie, inkomen ... Zij verzetten zich tegen die machtsovername. Alleen kan dat nooit te lang doorgaan. Elke grote transitie impliceert een machtswisseling, dat kan niet anders. In deze kwetsbare kritische periode kun je met een slimme groep mensen een doorbraak creëren. 
Tegelijkertijd moet je ook beseffen dat het een harde strijd is, omdat het om macht gaat. Veel onderzoekers benaderen het bijna altijd kennistheoretisch, maar transities zijn niet alleen kennisgedreven. Oliebedrijven zullen letterlijk tot de laatste druppel hun belangen verdedigen."

Radicale innovatie en breed draagvlak zijn onverenigbaar
Niet alles is koek en ei in de nieuwe economie. Uber en Airbnb zijn een nieuwe manier om dingen heel efficiënt te maken, met weinig mensen werken en snel geld verdienen. Oude waarden blijven natuurlijk belangrijk en daarom moeten zakelijke initiatieven zoals Uber en Airbnb fatsoenlijk met mensen omgaan en hen op een behoorlijke manier vergoeden. Het is in eerste instantie een illusie gebleken dat het er in de nieuwe economie allemaal menselijker en rooskleuriger aan toe zou gaan. Dat heeft tijd nodig.

Rotmans meent dat centrale systemen voor geld, data, kennis, zorg, muziek, films, energie, verzekeringen, boeken, reizen en educatie niet meer nodig zijn. Dat vraagt om radicale innovatie, niet om een breed draagvlak. Radicaal betekent dat aan de bestaande belangen wordt getornd en impliceert een machtsverschuiving. En een breed draagvlak betekent incrementele aanpassingen en impliceert dat de bestaande machtsorde intact blijft. Helaas zijn de begrippen radicale innovatie en breed draagvlak moeilijk of niet verenigbaar. Dat heeft tijd nodig.


Overgenomen en aangepast van bloovi.be





                              

Mensen tot hun 67ste laten werken, terwijl er 500.000 werklozen zijn. Hoe idioot kun je zijn ?

‘De politieke wereld kan de snelheid van de technologische ontwikkelingen niet bijhouden. Politici zitten vast in een denkkader dat voorbijgestreefd is, met als uitgangspunt: tewerkstelling is de basis van welvaart. Alle politieke partijen zijn daar nog altijd van overtuigd. Daarom verplichten ze mensen tot hun 67ste te werken, terwijl er een half miljoen werklozen zijn. Hoe idioot kun je zijn?’

Dat zegt de Vlaamse ondernemer-voetbalmecenas Roland Duchâtelet in een interview met Humo, waarin hij de politieke elite op de korrel neemt. Volgens de voormalige eigenaar van Standard Luik ‘bestaat de de creatie van nieuwe arbeidsplaatsen tegenwoordig vooral uit jobs die geen belasting verdragen – jobs bij de overheid, bijvoorbeeld – niet uit jobs bij bedrijven’:

‘In België bedraagt het aantal jobs bij de overheid, of gesubsidieerd door de overheid, 45 procent van het totale aantal.'

'Als je daar sociale zekerheidsbijdragen op heft, waar gaat dat geld dan naartoe? Naar de staat. Maar wie betaalt die werknemers? De staat. Netto brengt die 45 procent dus niks op voor de sociale zekerheid. Maar weinig mensen snappen dat.’

Een basisinkomen voor iedereen

Duchâtelet is reeds geruime tijd een voorstander van het basisinkomen, dat nu in bijna alle westerse landen op de agenda staat. Volgens de geestelijke vader van het plan, de econoom Enno Schmidt, geeft het basisinkomen de armen in de maatschappij financiële veiligheid zonder hun waardigheid af te nemen en aan creatievelingen en ondernemers de mogelijkheid om hun passie na te streven. Hij vergelijkt het gevecht voor het basisinkomen zelfs met de strijd voor burgerrechten.

Ook in België is het basisinkomen door een aantal partijen in het programma opgenomen. In het programma van de Belgische beweging Vivant (Voor Individuele Vrijheid en Arbeid in een Nieuwe Toekomst), opgericht door Duchâtelet en opgegaan in Open VLD, staat naast de directe democratie het basisinkomen voor elke volwassene centraal. Volgens Duchâtelet heeft iedere burger recht op een vast en onvoorwaardelijk inkomen en beslist die daarnaast zelf hoeveel hij of zij extra wil verdienen door te werken.

Subsidies voor bedrijven en andere nutteloze dingen

Dat basisinkomen kan volgens hem makkelijk worden gefinancierd vanuit besparingen bij de overheid:

‘De inkomens van de werkende mensen zijn de afgelopen vijftien jaar niet verhoogd, als je ze corrigeert met de inflatie. Maar de uitgaven van de overheid zijn wel aanzienlijk verhoogd: in tien jaar tijd heb je een stijging met 25 procent. De overheid geeft te veel geld uit aan nutteloze dingen, zoals subsidies voor bedrijven.’

Bron : nl.express.live

Onevenwichtige wereldbalans voorspelt het einde van een tijdperk

De economie is onderdeel van iets dat groter is, namelijk de biosfeer. En die biosfeer is eindig. Vele problemen van vandaag zijn terug te voeren op dit harde feit. Eindeloze groei op een eindige planeet is biofysisch gewoonweg onmogelijk.

De financiële crisis van 2008 werd - en wordt - niet goed begrepen. Want die had in de eerste plaats een fundamenteel energetische achtergrond. In juli van 2008 bereikte de olieprijs een historisch maximum van 147 dollar en dat was de ultieme trigger die het kaartenhuis van de Amerikaanse huizenmarkt en van de gezwollen bankbalansen ongenadig blootlegde. Het financieel-economische stelsel kon een dergelijk hoge olieprijs niet meer verwerken.

Megarampen zoals het oliedebacle in de Golf van Mexcio (2010) en het nucleaire drama van Fukushima (2011) zijn signalen dat ons systeem tegen zijn biofysische grenzen aanbotst. Drie voor de wereldeconomie levensbelangrijke processen worden - ook in hun onderlinge samenhang - onvoldoende ernstig genomen :

• Uitputting van de biosfeer door broeikasgassen, drinkwatertekorten,       overbevissing, oceaanvervuiling, bodemerosie, verlies aan biodiversiteit enz.
• Uitputting van goedkope olie (lees hier en hier).
• Uitputting van kapitaal; vooral dit gegeven willen we verder uitdiepen en in het juiste perspectief plaatsen.

Opgeblazen virtuele rijkdom
Om de wereldeconomie overeind te houden na de crash van 2008, werden er grote schulden aangegaan. Onderstaande grafiek toont aan dat de wereldschuld sneller gegroeid is dan de onderliggende waarde (GDP = bruto binnenlands product).  Sinds het begin van de jaren '80 is die stijging ronduit spectaculair geweest. 

Bron : businessinsider.com  -  'Post GFC' wil zeggen 'na de grote financiële crisis' (van 2008)

Schuldverplichtingen kan men beschouwen als financiële bezittingen, die aanspraken zijn op toekomstige reële activa. Die toekomstige rijkdom is in essentie gebaseerd op verwachtingen van toekomstige economische groei. Maar die financiële bezittingen zijn feitelijk abstracties want die vooropgestelde groei is niet concreet. Ons gehele systeem is gegrondvest op de verwachting van permanente groei die voor het inkomen zal zorgen om de aangegane schulden terug te betalen.

De kern van de zaak is dat we te veel financiële vorderingen op onderliggende goederen en diensten - zoals energie, voedsel, arbeid, industriële producten, infrastructuur en natuurlijke hulpbronnen - op elkaar hebben gestapeld. Deze vorderingen bestaan in de vorm van schulden en derivaten (lees over derivaten hier en hier). 

Bovenstaande grafische voorstelling is een ruwe - geen exacte - weergave van de huidige wanverhouding tussen virtuele - en reële activa. Op zeker moment zal duidelijk worden dat de enorme oceaan van uitstaande vorderingen nooit meer kan gehonoreerd worden, met als resultaat een vloedgolf van wanbetalingen en faillissementen die een belangrijk deel van de economie zal wegspoelen.

Meer economische groei is onrealistisch
Steeds weer kiezen de beleidsmakers voor de schijnbaar enig mogelijke oplossing voor al onze problemen (armoede, werkloosheid, milieuschade, begrotingstekorten, handelsdeficits, bail-outs, bedrijfssluitingen enz) : meer economische groei !  Onze beslissingnemers lijken tegenwoordig geen ander mantra meer te kunnen opdreunen.

We hebben de hoeveelheid financiële activa vermeerderd, praktisch zonder limiet, om in de illusie te blijven leven dat iedere vorm van economische groei goed is en ons rijker maakt. Terwijl we al te gemakkelijk 'vergeten' dat deze zogenaamde activa niets anders zijn dan aanspraken op de toekomstige groei van reële rijkdom, waarvan het onrealistisch is dat dergelijke groei ooit zal plaatsvinden. Want de toename van reële rijkdom wordt beperkt door drie onontkoombare limieten : de uitputting van grondstoffenreserves die nodig zijn om de globale economie draaiende te houden, de oplopende schade aan de biosfeer en de groter wordende schuldverplichtingen.

Het volgende beeld toont de evolutie van het BBP in de OESO-landen (een groep van 35 overwegend welvarende naties) en in de wereld tussen 1961 en 2011. Het valt op dat de economische langetermijnontwikkeling van de OESO een fluctuerende maar consistent dalende groeiratio laat zien.

Bron : wikipedia

Geavanceerde kapitalistische beschavingen zitten in een fase van gelijkblijvende of dalende opbrengsten. Neem het volgende eens in overweging : vergeleken met die dalende rendementen, steeg in dezelfde periode de energieconsumptie, de globale schuld (zie eerste grafiek), de bevolkingsgroei, de broeikasgasuitstoot en het uitsterven van diersoorten exponentieel.

Nadenken over de toekomst
Het hierboven geschetste grote onevenwicht tussen virtuele - en reële rijkdom - kan onmogelijk standhouden. De fundamentele problemen van het monetaire systeem werden niet aangepakt, enkel verdoezeld of zelfs verergerd.
Binnen afzienbare tijd krijgen we een enorme crash op de financiële markten die heel wat ernstiger zal zijn dan hetgeen in het najaar van 2008 is gebeurd. Daarna zal er, allicht op het niveau van de G20 (een groep van 19 landen en de Europese Unie), een grote schuldenconferentie plaatsvinden waarbij beslist zal worden om een groot deel van de globale schuldverplichtingen af te schrijven.

Meer en meer economen hebben begrepen dat ons huidig economisch paradigma van eindeloze groei onhoudbaar is. Verschillende specialisten hebben zich - vroeger en nu - over deze problematiek gebogen, maar hun ideeën en voorstellen zijn nog lang geen 'mainstream' geworden.

Hun gedachtegoed kan als volgt worden samengevat :
- De economie dient terug binnen haar biofysieke grenzen te worden gebracht.
- Er is nood aan een economisch model dat rekening houdt met de 
  assimilatie- en regeneratieve mogelijkheden van het ecosysteem.
- We moeten anders leren groeien. We dienen de overstap te maken van groei 
  naar ontwikkeling, namelijk van een groeimodel dat inteert op ons kapitaal en
  het milieu naar een gezonde evolutie waarbij de biosfeer kan worden 
  hersteld en ons consumptiegedrag teruggeschroefd. Waarbij meer aandacht
  wordt besteed aan welzijn en een evenwichtiger levensritme.
- Zonder groei is er maar een enkele mogelijkheid om armoede te bestrijden en 
  dat is door te delen. De klemtoon verschuift dan van een systeem waar het 
  verwerven van bezit voorop staat naar een goed georganiseerde
  deeleconomie.
- Een monetaire hervorming waarbij fiatgeld (geld dat uit het niets wordt 
  gecreëerd) en rente worden afgeschaft en vervangen door een systeem van 
  complementaire munten.
- Een nieuw politiek model dat de burger meer inspraak geeft, waarbij een 
  langetermijnstrategie wordt gehanteerd en dat de inmenging van allerlei
  belangengroepen inperkt.

Conclusies
Weldra vliegt de wereld tegen een zelf opgetrokken monetaire muur aan wat het einde van een tijdperk zal inluiden. Om het grote onevenwicht tussen virtuele welvaart en reële activa te herstellen, is het noodzakelijk dat er een nieuw energetisch - en financieel stelsel in het leven wordt geroepen.
Echter, afgezien van het gebrek aan inzicht in de samenhang van de wereldproblemen, vormt de enorme invloed van onwrikbare machtsgroepen een levensgroot struikelblok. Diegenen die het grootste voordeel hebben bij het bestaande paradigma, namelijk grote lobbies zoals Wall Street (de grootbanken in de Verenigde Staten én in Europa), Big Oil (de grote oliebedrijven) en het militair-industrieel complex (ondernemingen actief in de militaire industrie), zullen de meeste weerstand bieden tegen verandering.

Als je dit een interessant artikel vond, deel het dan even via bvb. de sociale media. Dank !

Over vruchtbare - en onvruchtbare scepsis

"Onvruchtbare scepsis is gebaseerd op gewoonten. 
Wie zich hieraan overgeeft, twijfelt aan alles en neemt niet de moeite objectief onderzoek te verrichten. Het is een storing in de radio van de menselijke geest, doordat men de zender van de waarheid is kwijtgeraakt.

Vruchtbare scepsis stelt vragen en onderzoekt eerlijk, zonder vooringenomenheid.
Men neemt niet zomaar van alles aan en eigen onderzoek en eigen ervaringen liggen aan de basis van deze vruchtbare twijfel."


Paramahansa Yogananda (1893 - 1952)

Symposium "In de hoofdrol" op 29 oktober 2016 in Maarssen

Het thema van het symposium is "Hoe om te gaan met het wakker worden - de verspreiding van besef".  Wat doe je als je wakker wordt; hoe ga je daarmee om; hoe vind je daarbij aansluiting met anderen; hoe kun je dit besef verspreiden?  Maar ook : hoe houd je je eigen vuurtje brandend ?

De afgelopen maanden hebben we veel voorbeelden gezien van "strijders" die het bijltje erbij neergegooid hebben, omdat 'het toch niet verandert'. Ook horen we van veel mensen dat het heel moeilijk is om erover te praten met vrienden, familie, op het werk etc. Je wordt niet geloofd, voor complotgekkie versleten etc. Mensen kunnen zich niet voorstellen dat een machtselite achter de schermen de wereld echt in haar stalen greep houdt en verantwoordelijk is voor onwaarschijnlijk veel onnodig leed. Als je hierover praat, krijg je gauw reacties als : "Dat kan niet waar zijn, dat doen onze beleidsmakers niet!" en "Dat zijn allemaal verzinsels" "Je kan hierover toch niets te weten komen" enz enz.

Hoe brengen waarheidszoekers dergelijke zeer gevoelige thema's over ? Hoe gaan ze daar zelf mee om ? Om die vragen te beantwoorden, organiseren we een masterclass communicatie. We brengen allemaal samen onze kennis, ervaring en wijsheid mee.

De bezoeker heeft op dit symposium de hoofdrol. Zij zijn diegenen die het voor het zeggen hebben, deze dag. Letterlijk.

Datum : zaterdag 29 oktober van 10.00 - 17.00 uur
Locatie : Maarssen (Nederland)
Entree : € 15,-
Lunch : (biologisch incl. soep/salade) bij voorinschrijving voor € 8,- p.p.
Aanmelden : via info@handjecontantje.org

Handjecontantje.org is een initiatief dat zich hard maakt voor het behouden van de mogelijkheid om met contant geld te betalen. Het is de laatste mogelijkheid om anoniem en zonder bemoeienis van de bancaire sector te kunnen kopen en verkopen.

Inmiddels is het initiatief uitgegroeid tot een veel bredere beweging van wakkere mensen. Mensen bij wie vrijheid, voorspoed, vrede en gezondheid hoog in het vaandel staan. Een voorhoede die beseft dat het tijd is voor verandering. Toch vormen wakkere, bewuste mensen nog maar een kleine minderheid binnen de samenleving.

Om die reden is het voor bewuste mensen soms lastig om gehoor te vinden binnen de eigen vriendenkring of familie. De voorlopers hebben het daarom niet altijd gemakkelijk en kunnen zich eenzaam en onbegrepen voelen. Desondanks zullen zij degenen zijn die de motor vormen achter de benodigde maatschappelijke veranderingen.

Ter gelegenheid van haar 2e Monetair Symposium organiseert Handjecontantje.org een bijeenkomst waarbij een breed scala aan onderwerpen (niet alleen het onderwerp geld) besproken zal worden en waarbij gelijkgestemden elkaar kunnen vinden.

Er zullen meerdere sprekers aan het woord komen - sprekers die hun sporen verdiend hebben in hun expertisegebied - maar er is vooral ook veel tijd en ruimte om elkaar te vinden en ideeën uit te wisselen.

Wil je ook eens vrijuit kunnen spreken met andere wakkere mensen ? Wil je inspireren en geïnspireerd worden ? Heb je goede ideeën of wil je ze opdoen ? Kom dan op 29 oktober naar Maarssen !

Uw blogdienaar, crisistrendwatcher Dirk Bauwens, zal eveneens een spreekbeurt houden. Ik zal in Maarssen een persoonlijk verhaal vertellen over mijn zoektocht naar de complotrealiteit en wat dat in mijn leven heeft teweeggebracht.

Italië is de moeder van alle systeemcrisissen

George Friedman, de bekende geopolitieke specialist en - voorspeller, geeft in dit stuk zijn mening over de evolutie van de systeemcrisis waar de wereldeconomie mee kampt :

Italië is al minstens acht maanden in crisis, maar de massamedia hebben dit niet eerder dan in juli uitgebracht. Deze crisis heeft geen enkel verband met de Brexit, ook al beweert de Brexit-oppositie het tegenovergestelde. Zelfs al had Groot-Brittannië vóór gestemd, dan nog zou de Italiaanse crisis in omvang toegenomen zijn.

Het hoge aantal slechte leningen op de bankbalansen was al voor de Brexit een probleem. Alleen een spectaculaire verbetering van de economie zou het mogelijk maken om deze leningen af te lossen. En de Europese economie kan niet voldoende groeien om hierin behulpzaam te kunnen zijn.

Italiaanse banken hebben op hun balans niet-performante kredieten die eigenlijk reeds moesten afgeschreven zijn. Maar liefst zeventien procent van alle leningen zullen niet terugbetaald worden. De te verwachten schade zal niet alleen in de laars worden gevoeld. Italiaanse leningen worden verpakt en herverkocht en Italiaanse banken schrijven in op leningen van andere Europese banken. Die instellingen hebben op hun beurt leningen aangegaan met Italiaans staatspapier als onderpand. Italië is de vierde economie van Europa en in tegenstelling met Griekenland kan men gerust stellen dat het 'la mamma' is van alle systemische bedreigingen.

Bail-ins, geen bail-outs
De enige uitweg bestaat uit een bail-out door de regering. Italië maakt echter deel uit van de eurozone en dus is de mogelijkheid om zich 'uit de crisis te printen' beperkt. De regels van de Europese Unie (EU) maken het bovendien moeilijk voor overheden om banken te redden met belastinggeld (bail-out). De EU hanteert nu een bail-in strategie wat inhoudt dat schuldeisers en depositohouders van een falende bank hun geld dreigen kwijt te raken. Dat is hetgeen de EU aan Cyprus oplegde. In Cyprus werden deposito's van meer dan 100.000 euro in beslag genomen om de schulden van de lokale banken te delgen. Een deel van deze sommen werd teruggestort, het grootste gedeelte niet.

De bail-in is een formule die tot bankruns aanzet. Het in Cyprus geconfisqueerde geld was afkomstig van pensioenfondsen en lonen. Rome wil er zeker van zijn dat depositohouders hun deposito's niet kwijtraken, want een run op de banken staat garant voor een heuse meltdown. En een ineenstorting zou de regering doen vallen en de weg vrijmaken voor de eurosceptische 'Vijfsterrenbeweging' van Beppe Grillo.

De bail-in regel is in voege omdat Duitsland geen belastinggeld wil gebruiken om financiële instellingen te redden via een bail-out. De groeiende populariteit van de nationalistische partij 'Alternative für Deutschland' bewijst dat het anti-Europese sentiment bij onze oosterburen sterk toeneemt. De Duitsers zitten met het gevoel dat vooral zij de fiscale verantwoordelijkheid dragen voor de eurozone en wensen niet meer te blijven betalen voor het onverantwoordelijke gedrag van anderen (Zuid-Europa). 

De Duitse regering is dus gebonden en kant zich bewust tegen een Europees depositogarantiesysteem omdat dit 'Heimatgeld' op het spel zou zetten. En Duitsland zal ook niet toelaten dat er zomaar eurogeld zal worden gedrukt : daarvoor is de herinnering aan de hyperinflatie van de twintiger jaren van vorige eeuw nog te levendig. De Italianen kunnen dus hun problemen alleen aanpakken door de EU-regels te veronachtzamen, wat ze momenteel ook doen.

Crisis deint uit
En er broeit een andere Europese crisis. Duitsland haalt bijna de helft van haar bruto binnenlands product (BBP) uit export. Ondanks alle discipline en soberheid die de Duitsers zo kenmerken, blijft er het feit dat hun welvaart goeddeels afhangt van hun bekwaamheid om te exporteren. Maar die exportkracht hangt uiteindelijk ook af van de behoeften en de financiële gezondheid van hun buitenlandse klanten. 

Duitsland voert veel uit naar de EU en de Italiaanse crisis zou een Europese bankencrisis kunnen veroorzaken. Dat zou de Duitse export behoorlijk pijn doen, het BBP naar beneden halen en de werkloosheid doen oplopen. Het is dus niet meer dan logisch dat de Duitsers er alles aan zouden doen om een Italiaanse faling af te wenden. Maar kanselier Merkel voelt er niet veel voor om haar landgenoten te vertellen dat hun economie afhankelijk is van de gezondheidstoestand van Italië.

De productie van Duitse kapitaalgoederen viel met 4% terug ten opzichte van de maand ervoor. De productie van consumptieproducten steeg met slechts 0,5%. Het staat vast dat de Duitse consumentenmarkt mogelijke exportverliezen op geen enkele manier kan opvangen. Het zakenleven bij onze oosterburen is zich bewust van dat gevaar. Daarbij komt nog dat het Internationaal Monetair Fonds (IMF) onlangs verklaarde dat Deutsche Bank, de grootste bank van Duitsland, het belangrijkste systeemrisico vormt voor de wereldeconomie. Een faillissement zoals dat van Italië zou in Europa een kettingeffect tot gevolg hebben dat ook Deutsche Bank zou raken.

Het Amerikaanse puzzelstuk
Toch vormt een Amerikaanse recessie de echte bedreiging voor Duitsland. Recessies zijn een normaal fenomeen, het zijn cyclische gebeurtenissen die nodig zijn om de economische efficiëntie te behouden en die inefficiënte bedrijven doen verdwijnen. De Verenigde Staten worden gemiddeld om de zes à zeven jaar geconfronteerd met een recessie. Momenteel huist er in het monetair beleid en in de economie een hoop irrationaliteit. De rentecurve begint af te vlakken. Normaal gesproken wordt een recessie drie à zes maanden voorafgegaan door een grote neergang van de financiële markten. Dat betekent dat we dit jaar allicht geen recessie zullen krijgen, maar mogelijk wel in 2017.

Omdat er stagnatie is in Europa, heeft Duitsland haar exportactiviteiten verlegd naar andere landen en in het bijzonder naar de Verenigde Staten. Als in Amerika de economie terugvalt, zal ook de vraag naar Duitse goederen beginnen slabakken. Voor Duitsland echter betekent een exportdaling van 1% dat het BBP met een half procent terugvalt. Gezien de huidige minimale groei, zou de val van enkele procenten de Duitse economie in een recessie brengen en hoge werkloosheid veroorzaken.

Een Amerikaans conjunctuurprobleem zou niet alleen Duitsland raken, maar ook de rest van Europa. Vele landen voeren uit naar de VS, hetzij rechtstreeks of via het produceren van componenten voor Duitse en Britse producten. De VS zijn enigszins blootgesteld aan buitenlandse wanbetalingen, maar niet voldoende om het Amerikaanse financieel-economische systeem neer te halen. Amerika is, meer dan Europa, een tamelijk zelfvoorzienende economie en minder afhankelijk van export.

De 'big picture'
De EU dient de Italiaanse en Duitse problemen aan te pakken, maar haar regelgeving maakt het vinden van oplossingen heel moeilijk. Wat er in Europa gebeurt, is in de eerste plaats een politieke en bestuurlijke crisis. Het Europese stelsel werd gecreëerd om vrede en welvaart te bevorderen, niet om een complexe economie te beheren. 

De argumentatie van diegenen die gekant zijn tegen internationalisme is simpel. Soms falen de grote internationale systemen. Des te minder men verstrikt in -en afhankelijk is - van deze systemen, des te minder schade men zal ondervinden. En vermits deze systemische ongelukken in het verleden geleid hebben tot politieke conflicten en crisissen, krijgt het pleidooi voor nationalisme meer wind in de zeilen. Het is evident dat een systeemcrisis hoe dan ook zal leiden tot toenemend nationalisme. 


Bron : http://www.mauldineconomics.com/editorial/george-friedman-italy-is-the-mother-of-all-systemic-threats (vertaald en bewerkt)

Niet over de hele lijn pessimistisch

Lezers van deze blog vinden onze artikels dikwijls interessant maar nogal zwaarmoedig van toon. Daarom graag wat meer toelichting over onze kijk op de crisis van 'het' systeem. En die visie kleurt niet van a tot z negatief.

Twee grote waarheden botsen frontaal met elkaar : onze planeet, onze wereld, is eindig en dit gegeven is steeds meer in strijd met een kapitalistisch paradigma dat net oneindige groei predikt ('the sky is the limit'). Voor wie enig onderzoek achter de kiezen heeft, is het zonneklaar dat onze levensstijl fundamenteel onhoudbaar is : zowel ecologisch (te grote voetafdruk), energetisch (de goedkope olie is bovengehaald), financieel (teveel schulden en derivaten, te grote ongelijkheid), economisch (roofbouweconomie, verspillingseconomie, onrealistisch exportmodel) als psychologisch (velen stappen gewild of ongewild uit de ratrace).

De wereldsituatie is ernstig. Welke crisis is er de laatste jaren niet langsgekomen ? Denk aan de eurozonevraagstukken (Europese banken, Griekenland, Brexit), de vluchtelingencrisis en de aanslagen door radicale moslims, de toenemende geopolitieke problemen (Oekraïne, Syrië, Turkije, IS, Oost-Chinese Zee) waarbij de grootmachten telkens tegenover elkaar staan. 
En dan zijn er nog het stijgende aantal klimatologische veranderingen en natuurrampen die ons vertellen dat er echt heel wat aan de hand is met de biosfeer en de aarde.

De mensheid wordt schijnbaar geconfronteerd met een omwenteling die haar gelijke niet kent in de moderne geschiedenis. Alle structuren worden uit hun hengsels gelicht, het lijkt wel alsof elk onevenwicht aan het licht wordt gebracht. De onrust en chaos nemen als met de dag toe.

Natuurlijk willen mensen, die via de media platgeslagen worden met allerlei onheil, graag wat anders horen dan de inzichten van analisten zoals wijzelf die compromisloos de vinger op de wonde leggen.

Wat is dan onze bedoeling ? Simpel : mensen wakker schudden en hen laten zien wat er werkelijk gaande is. Des te meer omdat beleidsbepalers er alles aan doen om ons de ware toedracht omtrent bijvoorbeeld financiën en economie verborgen te houden.

Over het begrip 'crisis' bestaan overigens grote misverstanden. De oorspronkelijke betekenis van dit woord is afkomstig uit het Grieks en betekent scheiding, beslissing, oordeel. De term is neutraal van aard, men kan een crisis dus beschouwen als het moment waarop een belangrijke beslissing dient te worden genomen. Wat helemaal niet negatief hoeft uit te pakken, wel integendeel. Zo bezien biedt een crisis net de kans om scheefgegroeide toestanden recht te trekken, om het anders en beter aan te pakken.

We ontmoeten trouwens geregeld mensen en groepen die wel degelijk begrepen hebben dat de mensheid op een doodlopend spoor zit. En die doende zijn, weliswaar kleinschalig, om werkzame oplossingen uit te dokteren. Verschillende positieve tendensen manifesteren zich. Zeker in onze tijd is er een krachtige golf van innovatie, creativiteit en zelfredzaamheid waar te nemen en dat op uiteenlopende maatschappelijke terreinen.

We zijn op weg naar een dieptepunt, maar de contouren van een nieuwe economie en samenlevingsnormen die beduidend beter afgestemd zijn op mens en milieu tekenen zich nu reeds af.