Pleidooi voor een samenleving gebaseerd op vertrouwen en niet op angst

De onvrede over het toenemende disfunctioneren van regeringen in België en Europa is haast algemeen. In zijn 'Manifest voor een andere maatschappij' peilt jurist, marketeer en auteur Frank Wouters naar de oorzaken van dit onbehagen. Terecht hekelt hij de door overheden geïnstalleerde angst- en controlecultuur en de negatieve gevolgen daarvan, namelijk: het uithollen van de democratie, een tsunami aan regels met bijhorende administratieve rompslomp en boetes, een uitgezette bureaucratie die steeds meer belastinggeld opslorpt maar waarbij de dienstverlening aan de burger stelselmatig achteruitgaat en vooral de psychologische uitlopers van een doorgeslagen surveillancebeleid.

Niccolo Machiavelli

MANIFEST  VOOR  EEN  ANDERE  MAATSCHAPPIJ

Machiavelli stelt in zijn meesterwerk ‘De Vorst’ de vraag: Wat is voor de machthebber beter, geliefd te zijn of gevreesd? De conclusie is dat je in het eerste geval afhankelijk bent van de liefde die het volk je geeft. In het tweede geval heb je de macht in eigen hand. Daarom kan de machthebber beter gevreesd zijn dan geliefd. Maar om te vermijden dat hij gehaat wordt, is het te verkiezen dat de oorzaak van de angst van buitenaf komt.

Deze principes zijn de laatste decennia door verscheidene overheden met verfijning gebracht. Eens je als burger het mechanisme ervan herkent, open je de weg naar bevrijding ervan. Als we ons beperken tot de geschiedenis van West-Europa na de Tweede Wereldoorlog, zien we dat de bevolking eerst bang moest zijn voor de communisten in het algemeen, daarna voor de kernbom in het bijzonder. Toen de Sovjet-Unie implodeerde en dat gevaar opdroogde, kwamen de doemberichten over de zure regen en het gat in de ozonlaag. Af en toe werd er een naderende meteoriet gesignaleerd, de millenniumbug zou ons hele technologische systeem in elkaar doen storten. Na 9/11 was dan weer terrorisme het toverwoord dat iedereen verlamde en de overheden toeliet alle “veiligheidsmaatregelen” toe te passen die ze wenselijk achtten.

Diep doorgedreven controles, installatie van camera’s, verregaande opoffering van privacy

Alles was geoorloofd op een glijdende schaal van steeds erger: diep doorgedreven controles, installatie van camera’s, verregaande opoffering van privacy want “als je niets misdeed, had je toch niets te verbergen”. Nog maar enkele jaren geleden waren we opnieuw de Apocalyps nabij met een virus waarvoor heel de wereld op slot moest. Het nieuwste in de rij is de klimaatangst waarbij alweer doem opduikt aan de einder. De wereld zal vergaan, tenzij we op ongekende schaal ingrijpen, nog feller dan we voor al die andere dreigende rampen hebben gedaan.

Dat die aaneenrijging van draconische maatregelen doorheen de geschiedenis slechts marginaal hun doel hebben bereikt en vooral de brave burger tot last is, neemt niet weg dat een goed deel van de bevolking ze gelaten accepteert en een klein deel ze zelfs met vuur verdedigt. De Russen zijn niet binnengevallen, het communisme heeft de wereld niet veroverd, de bom is niet gevallen, je hoort niets meer over zure regen, het ozongat is gedicht. De millenniumbug heeft geen vliegtuigen uit de lucht doen vallen. 1 januari 2000 verschilde in niets van 31 december 1999, behalve dan dat niemand die dag durfde te vliegen. Er zijn niet meer of minder terroristische aanslagen gepleegd, na de golfoorlogen, na de antiterreurwetten. Corona heeft slechts gezorgd voor een lichte oversterfte en het klimaat: het is nog afwachten, maar de ijskappen zijn alvast niet zoals voorspeld gesmolten, de laaggelegen landen zijn niet ondergelopen.

De preventieparadox

Mensen die niet willen accepteren dat ze systematisch bang worden gemaakt in lijn met de leer van Machiavelli wijzen dan op de ‘preventieparadox’: die dingen zijn allemaal niet gebeurd net doordat we uit angst hierop hebben gehandeld. Ze zijn als de sjamaan die elke dag een ritueel opvoert om de zon op te laten komen en die erom wordt bewonderd als dat ook gebeurt. Elke dag weer. Dat hele aanjagen van angst als politieke strategie is geen detail. Het heeft een verregaande impact op de maatschappij. Het meest fundamentele gevolg is dat de overheid zich steeds meer heeft opgeworpen als de verdediger van de maatschappij in het algemeen en de burger in het bijzonder.

Op zich lijkt dat een nobel streven, maar in praktijk is het een illusie en het enige gevolg is dat de overheid steeds groter en machtiger is geworden. Dat merkt de burger vooral in de portemonnee. Een machtige staat heeft steeds meer middelen nodig en de burger staat die af in ruil voor de illusie van veiligheid. Die veiligheid kan echter niet gewaarborgd worden omdat er telkens nieuwe bedreigingen opdoemen, waarvoor ook weer meer middelen nodig zijn. Het absurde gevolg is dat de burger steeds meer gaat leunen op die overheid en de overheid steeds meer middelen vraagt om aan die verwachtingen van de burger te voldoen. Niet alleen voor zijn veiligheid, maar ook voor zijn inkomen, zijn gezondheid en zelfs zijn geluk.

Een vicieuze cirkel

Het is een vicieuze cirkel, waarbij de overheid zich steeds meer bemoeit met de burger, hiervoor torenhoge belastingen heft, waardoor de burger zelf steeds minder autonomie en middelen heeft om zijn leven in te richten zoals hij wil en voor zijn eigen welzijn en geluk te zorgen, waardoor hij meer verwacht van de overheid, enzovoort.

Maar belangrijker dan de materiële gevolgen zijn de psychologische uitlopers van dit beleid. De angstcultuur weegt zwaar op de levenskwaliteit van de mensen. We zijn er niet gelukkiger op geworden. Het permanente bombardement van hel en verdoemenis heeft ervoor gezorgd dat depressie de westerse ziekte bij uitstek is geworden, met één op acht mensen antidepressiva neemt en 12% van de jongeren zich depressief voelt .

Een lawine van regels

We moeten aan een lawine van regels voldoen die de beroepscrimineel gemakkelijk omzeilt, maar die het de gewone man in de straat alleen maar moeilijk maakt, bijvoorbeeld om een rekening te openen als ondernemer, het eigen geld van zijn rekening te halen, toegang te krijgen tot vervoer, gebruik te maken van de publieke ruimte. Hij wordt lastig gevallen met eindeloze formaliteiten van een controlerende in plaats van een ondersteunende overheid, die zijn burgers, om hun veiligheid te verzorgen, permanent bespiedt en de informatie gebruikt om te bestraffen en te beboeten, veelal op absurde regels die losgekoppeld zijn van hun doel.

Ook dat creëert zijn eigen vicieuze cirkel: een voorbeeld daarvan zijn snelheidsbeperkingen op plaatsen waar die niet in lijn zijn met het potentiële gevaar. Net daar worden de meeste overtredingen gemaakt, gewoon omdat de opgelegde maximum snelheid absurd is. Zelfs al is er op die plek nog nooit een ongeval gebeurd, toch zal de politie geneigd zijn om daar te gaan flitsen. Niet omwille van de veiligheid, maar wel omdat daar de kans het grootst is om overtreders te betrappen. Door de permanente geldhonger van de staat is het voor haar dan weer interessant om zoveel mogelijk van de veiligheidssituatie losgekoppelde snelheidsbeperkingen door te voeren. Ook dat draagt bij aan een angstcultuur waarbij je zoveel regels moet respecteren dat je altijd wel bang bent om een overtreding te begaan.

Buiten elke democratische besluitvorming de angstagenda doordrukken

In dit perverse spel zijn ook andere actoren actief, die de situatie van collectieve angst en depressie versterken. Misschien doen ze dat zelfs niet uit kwade wil, maar ze laten zich wel meeslepen in het verhaal van de overheid en zijn daardoor objectieve bondgenoten met een enorme verantwoordelijkheid. De pers natuurlijk, waar de regel al lang is dat goed nieuws niet verkoopt, waardoor de angst als een god wordt vereerd. Maar ook actiegroepen van doempredikers zien hun kans schoon om buiten elke democratische besluitvorming hun angstagenda door te drukken, ongevoelig voor de schade die ze daarmee aanrichten bij de mensen die al schuldgevoelens krijgen zodra ze geluk ervaren. De meest ontvankelijke doelgroep zijn de adolescenten en de actiegroepen hebben daarom hun pijlen op die ontvankelijke groep gericht.

Een zich uitbreidende depressieplaag

Het gevolg is een zich uitbreidende depressieplaag onder jongeren, defaitisme, een neiging tot geweld, wanhoop waardoor ze zichzelf uitroepen tot de laatste generatie en het nemen van radicale beslissingen zoals het verzaken aan hun kinderwens of zelfs zelfmoord plegen.

Hoe komen we hier uit? We zouden hier een heel betoog kunnen houden voor mindfulness, een boeddhistische kijk op het leven of allerhande therapieën, maar dat zijn individuele maatregelen die de oppervlakte bestrijken en het probleem niet maatschappijbreed aanpakken. Zodra we zien dat het creëren van steeds meer angst en ingrijpen van bovenaf desastreus is en het een monster is dat we zelf voeden, is de uitweg duidelijk.

Een maatschappij gebaseerd op vertrouwen

In plaats van een maatschappij gestoeld op angst, moeten we naar een maatschappij gebaseerd op vertrouwen. Niet het blind vertrouwen in een overheid en zelfs niet noodzakelijk dat in onze medemens. Maar wel een vertrouwen dat de angst ons niet verder helpt. Dat we evengoed vertrouwen kunnen hebben in de toekomst, in de vooruitgang, in het idee dat iedereen het beter wil hebben en dat dit niet ten koste van anderen hoeft te gaan. Het moet een fundamenteel principe zijn dat de overheid vertrouwen heeft in de burgers, in plaats van dat zij hen ziet als potentiële criminelen en als vee dat zo productief mogelijk gehouden moet worden om een maximum aan belastingen te betalen.

Wij zijn al zozeer geïndoctrineerd door de angstcultuur dat een visie van een maatschappij gestoeld op hoop en vertrouwen als naïef wordt gezien. Natuurlijk is het gemakkelijk om deze zienswijze op die manier weg te zetten. Elke dag zien we om ons heen voorbeelden van mensen die ons vertrouwen ondermijnen. Ik zeg ook helemaal niet dat we blind vertrouwen moeten hebben, maar net dat we moeten handhaven op wie het gegeven vertrouwen misbruikt.

De overheid: een belemmering in plaats van een hulp om gelukkig te worden

De voorstanders van een door angst gedreven steeds verdergaande controle zullen stellen dat dan alle remmen los gaan en dat er een grijze zone ontstaat die steeds verder zal worden uitgebreid door de mensen van slechte wil. Dat zou kunnen, maar de vraag is of de prijs die we daarvoor moeten betalen erin bestaat dat we de mensen van goede wil verdrukken. Het is heel goed doenbaar om alleen de excessen te beteugelen. Als we 90 km/u rijden op een weg waar 70 toegelaten is, kan dat perfect veilig zijn op een zonnige dag met weinig verkeer. Dat kan zelfs veiliger zijn dan wanneer iemand daar 75 km/u rijdt in een dichte mist op een drukke dag.

Toch krijgt nu die eerste een veel hogere boete dan de tweede. Meer nog: de politie doet niet eens de moeite om de tweede te pakken omdat de apparatuur niet is toegespitst op beperkte zichtbaarheid. Maar intussen laat iedereen zich in slaap wiegen door de illusie van de wet die gelijk zou zijn voor iedereen. Net dat soort formalisme zorgt ervoor dat mensen gefrustreerd geraken en zich afkeren van een overheid die ze ervaren als een belemmering in plaats van een hulp om gelukkig te worden.

Alexander Doegin over de diepere betekenis van de Gazaoorlog

Alexander Doegin is een bekende Russische filosoof, socioloog en politicoloog. Sommigen bestempelen hem als 'Poetins brein'. Volgens de Duitse Ruslandexpert Andreas Umland is Doegin in Rusland eerder een margefiguur, ‘maar wel onderdeel van het systeem van Poetin’, zei hij negen jaar geleden in Trouw. In dit stuk van Humo van maart 2022, dus bij de aanvang van de oorlog in Oekraïne, krijgt men een goed beeld van Doegins geopolitieke ideologie.

In het volgende artikel, een gedeelte uit een interview met mehrnews.com, laat Doegin zijn licht schijnen over de oorlog in Gaza en het, volgens hem, veel bredere kader van een eindtijd, waarin dit nieuwe conflict zich afspeelt.

Mehrnews: Wat is uw mening over de genocidecampagne van Israël in Gaza? Hoe lang kan Israël deze oorlog nog voortzetten?

Doegin: Ik geloof dat we nu aan de vooravond staan van een grote oorlog in West-Azië, een botsing tussen de Amerikaanse hegemonie en de islamitische beschaving. Ik kan niet voorspellen wat er in de toekomst zal gebeuren, maar ik kan bevestigen dat de zionisten (lees hier, hier en hier) de Al-Aqsamoskee echt willen opblazen. Dit is het apocalyptische project van het zionisme om een Groot-Israël (lees hier, hier en hier) te creëren. De vernietiging en genocide van Gaza is een voorbereiding op de creatie van een Groot-Israël, waarmee de tweestatenoplossing wordt genegeerd, een idee dat de zionisten cynisch verwerpen.

Ik geloof niet dat de Israëlische acties alleen gestopt kunnen worden door protest, tegenwerking en boycots. De enige manier om het zionistische regime te stoppen en te vernietigen is dat de moslimbevolking en de islamitische wereld Israël openlijk confronteren. Want als de Islamitische beschaving geen aandacht schenkt aan deze genocide en haar ogen sluit voor de vernieling van de Al-Aqsamoskee, dan denk ik dat dit zou betekenen dat de Islamwereld machteloos staat tegenover de rest van de wereld. 

Ik geloof dat de tragische gebeurtenissen en volkerenmoord in Gaza de opmaat of de eerste fase is van een veel grotere oorlog tussen de Islam en het Westen. Zo'n oorlog kan alleen worden gewonnen als alle moslims eraan deelnemen.

Mehrnews: Als u nog één iets tegen ons publiek zou mogen zeggen, wat zou dat zijn?

Doegin: Alle gebeurtenissen in de moderne wereld zijn verbonden met eschatologie (lees hier en hier). Het is duidelijk dat de Russisch-orthodoxe wereld de moderne westerse beschaving beschouwt als de incarnatie van de antichrist. Dit komt overeen met Ayatollah Khomeini's idee over de historische missie van de Islamitische Revolutie in Iran. Verder geloof ik dat moderne politiek een vorm van versteende theologie is. Geopolitiek is net zo belangrijk. Alleen door geopolitiek en eschatologie samen te brengen kunnen we de ware betekenis van de huidige wereldgebeurtenissen en veranderingen begrijpen. Het is tijd om geopolitiek te combineren met religie (onze cursivering).

Dit is precies wat de hedendaagse Iraanse ideologie heeft gedaan. Ik geloof dat we samen moeten optrekken in deze eschatologische oorlog. Rusland en Iran, het Russisch-orthodoxe christendom en de islam, delen een vergelijkbaar geopolitiek wereldbeeld waarin het Westen wordt vereenzelvigd met de Grote Satan of de Dajjal, die een totaal negatieve vorm van sociale - en religieuze aberratie vertegenwoordigt. 

Als we al deze elementen samenvoegen, geloof ik dat Rusland en Iran deel uitmaken van hetzelfde front en behoren tot het leger van het licht dat in de eindstrijd zal vechten tegen het leger van de duisternis.

Als je dit een interessant artikel vond, deel het dan even via de sociale media. Veel dank !

Wat gebeurt er als de Verenigde Staten zich uit de NAVO zouden terugtrekken?

 

Als de VS uit de NAVO stappen, zal Europa z'n eigen (dure) defensieboontjes moeten doppen. Met de schuld- en begrotingsproblemen die er reeds zijn, wordt dat vooral voor de Europese Unie (dus zonder Groot-Brittannië) een hachelijke operatie...

Nadenken over de sociaal-economische gevolgen van AI

Vandaag zijn we getuige van een nieuwe industriële revolutie, die niet alleen een uitbreiding is van het internet en digitalisering, maar een fundamentele breuk met het verleden betekent, vergelijkbaar met de opkomst van mechanisering van twee eeuwen geleden.

Deze grafiek is een eyeopener. Voor het jaar 1990 waren er meer dan 7 werknemers nodig om in beursgenoteerde Amerikaanse S&P 500 bedrijven 1 miljoen dollar inkomsten te verwerven. In 2024 volstaan 2 werknemers voor hetzelfde resultaat. Met de opkomst van artificiële intelligentie (AI) zal de evolutie van 'meer opbrengst met minder personeel' waarschijnlijk nog versnellen.

Net als haar voorgangers is deze industriële revolutie 'kapitaalintensief', wat betekent dat die gebaseerd is op investeringen en kapitaalconcentratie, in plaats van op arbeid.

Een indicator hiervan is de spectaculaire stijging van de beurswaarde van technologiebedrijven. De aandelenkoers, die de door de aandeelhouders verwachte winstgevendheid weerspiegelt, suggereert dat deze bedrijven het kapitaal verrijken in plaats van de werknemers die ze in de toekomst zullen aanwerven. Deze aandelenprijzen weerspiegelen niet alleen hun quasi-monopolistische aard, maar ook de productiviteitswinst die ze uit de rest van de economie zullen zuigen.

Als kunstmatige intelligentie leidt tot de diskwalificatie van menselijke arbeid, zal deze realiteit zich op wereldwijde schaal verspreiden.

Uiteraard komt menselijke vooruitgang iedereen ten goede en is het de bron van collectieve welvaart, maar het is cruciaal om productiviteitswinsten eerlijk te verdelen, ook al kunnen kapitalisten terecht beweren dat die winsten het gevolg zijn van hun investeringen.

Volgens de Amerikaanse zakenbank Goldman Sachs zou de opgang van AI 300 miljoen jobs kunnen kosten in de VS en Europa. De OESO, een organisatie van 38 vooral rijke landen, meldt in haar laatste werkgelegenheidsrapport dat 27% van alle jobs kunnen geautomatiseerd worden.

Volgens het laatste rapport over kunstmatige intelligentie van het IMF wordt 60% van de banen in geavanceerde economieën door AI veranderd en van deze 60% zou de helft negatieve gevolgen ondervinden. Ditzelfde instituut, dat men niet kan verdenken van linkse sympathieën, benadrukt het gevaar van groeiende ongelijkheid en het belang van het delen van productiviteitswinsten.

De volgende grafiek uit de VS laat zien hoe de inkomensongelijkheid tussen de 1% beste verdieners en alle andere werknemers in de loop der decennia significant is toegenomen.

Bron: economicsfromthetopdown.com/2020/01/17/debunking-the-productivity-pay-gap/

In 40 jaar is het BBP van de VS met 6,60% per jaar gegroeid (inclusief inflatie). Het mediane loon van een Amerikaanse werknemer is met 3,6% per jaar gestegen, terwijl de Dow Jones aandelenindex, zonder zelfs rekening te houden met dividenden, met 8,8% is gestegen.

Toegegeven, de financiële theorie rechtvaardigt het feit dat, vanwege de onzekerheid over de toekomst, kapitaal een 'risicopremie' opstrijkt. Vergeten we echter niet dat arbeid de enige echte productiefactor is en vooralsnog blijft.

Natuurlijk zal AI ook nieuwe banen creëren. Maar in eerste instantie zullen er behoorlijk wat banen gaan sneuvelen. Volgens een artikel in de Wall Street Journal zal generatieve AI niet alleen routinetaken synthetiseren die door miljoenen mensen achter computers worden uitgevoerd. Een veel groter deel van de witteboordenbanen dreigen te worden ontwricht, inclusief midden- en hogere managementfuncties. 

We dienen ons absoluut zorgen te maken over de sociaaleconomische onevenwichtigheden die onze gemeenschappen nu al ondermijnen. 

Begrijpen wij voldoende het gevaar van buitenlandse bedrijven van wereldformaat die het vermogen van regeringen om op te treden kunnen overweldigen?

Als je dit een interessant artikel vond, deel het dan even via bvb. de sociale media. Dank !

Het blijvend gevaar van schaduwbanken

Het schaduwbankieren is uitgegroeid tot 50% van de zakelijke kredietverlening. Deze sector bestaat uit hedgefondsen, fintechbedrijven en verzekeraars. Deze entiteiten worden niet gereguleerd door autoriteiten en hun leningportefeuille is ondoorzichtig. 

Wat kan er nu in hemelsnaam nog misgaan ?

Gunnar Heinsohn : "Waar te veel jongemannen zijn, vallen er doden"

Op 16 februari 2023 overleed in Gdansk (Polen) socioloog, demograaf, oorlogsdeskundige en genocidespecialist Gunnar Heinsohn. Professor Heinsohn werd in november 1943 in de buurt van de stad geboren. Tot zijn pensionering in 2009 doceerde de sociale wetenschapper sociale pedagogie aan de Universiteit van Bremen en, tot 2020, oorlogsdemografie aan het NATO Defense College in Rome. Hij had een unieke kijk op de sociaal-economische context van onze tijd.

Het volgende artikel dateert uit 2006, toen er nog geen vluchtelingencrisis was. Daarom kan u het interview met professor Heinsohn met een open geest lezen en nadenken over wat er vandaag gaande is. 

"Wanneer moeders gedurende tientallen jaren of zelfs eeuwen gemiddeld 6 tot 8 kinderen krijgen, dwz. 3 tot 4 zonen, dan komen er moeilijkheden. Slechts één of hooguit twee zonen kunnen worden voorzien van een sociale positie. De overtollige derde en vierde broer, ambitieus en op vechtleeftijd, emigreren - of nemen hun maatschappelijke positie met geweld in. Als er te veel jongemannen zijn, vallen er doden. Misdaad, burgeroorlogen, genocides tegen minderheden, revoluties, internationale oorlogen en kolonisatie blijven dan niet uit."

"Als ten minste 30% van alle mannen in een samenleving behoort tot de leeftijdsgroep tussen 15 en 29 jaar of ten minste 20% tot de leeftijdsgroep tussen 15 en 25 jaar, dan is er sprake van een te grote jeugdpopulatie ('youth bulge')."

"Europa had vanaf het jaar 1500 vier eeuwen lang een toestand van continue 'jeugdoverbevolking'. Nadat de pest de bevolking drastisch had gereduceerd, werd Europa demografisch opgewaardeerd. Het begin van de heksenjachten roeide de vroedvrouwen uit en daarmee ook het grootste deel van de kennis over anticonceptie. In de Middeleeuwen steeg het geboortecijfer van 2 tot 3 kinderen per vrouw naar een constante 7 tot 8 kinderen."

"Het overschot aan zonen verklaart waarom mensen elk jaar oorlog voerden, waarom burgeroorlogen, revoluties en uitroeiingen onophoudelijk plaatsvonden en waarom Europa in deze tijd de wereld veroverde en, gemotiveerd door het christendom, in 400 jaar 90% van de aarde vermoordde en onderwierp. In Spanje werden kolonisten zelfs 'secundones' genoemd, 'tweede zonen'. Dit betekende ook derde of vierde 'overtollige broers' die bloedbaden en genocide organiseerden in Zuid-Amerika."

"(...) Het geweld dat wordt aangewakkerd door de jeugd heeft niets te maken met honger. Integendeel: degenen die deelnemen aan moordpartijen zijn meestal goed doorvoed. Niets anders dan het innemen van maatschappelijke posities wordt de inzet van schietgeweld."

"Ze hebben - onbewust - een idee, een voorwendsel nodig voor hun acties. En er zijn altijd geschikte teksten en ideeën te vinden. Of het nu de Bijbel, de Koran of Marx is. Ideologieën en religies lossen het probleem op omdat die zeggen: je doodt niet, je spreekt recht. Er is iets slechts, iets ongelovigs dat uitgeroeid moet worden. En de jongemannen doden dan voor het realiseren van een religieus land, een rechtvaardig land, een groot land."

"De totale moslimbevolking is binnen een tijdspanne van 100 jaar vertienvoudigd van 150 miljoen naar 1,5 miljard (...). In de islamitische wereld waren er rond 1950 gemiddeld 6 tot 8 kinderen per vrouw. Dat betekent 3 tot 4 zonen per vrouw. Als ze in 1950 geboren werden, waren ze in 1970 twintig jaar oud. In deze periode, tussen 1970 en 1990, dat is wanneer de grote interne onrust in deze landen begint, dat is wanneer het moorden in de islamitische landen een aanvang neemt."

"De Palestijnse jeugd is van alle jongerenpopulaties een van de felste. En wel om een speciale reden: alle Palestijnen die in kampen wonen zijn vluchtelingen. En al hun kinderen die daar geboren worden, een eerste of een tiende, zijn automatisch ook vluchtelingen en worden gevoed, opgeleid en medisch verzorgd door de vluchtelingenorganisatie van de wereldgemeenschap. Maar wat het Westen zich niet realiseert in zijn vriendelijke houding is dat het wel betaalt voor de kraamklinieken, maar niet kan zorgen voor structuren waar de jongemannen kunnen worden in ondergebracht."

"Als we ons in Duitsland hadden vermenigvuldigd zoals de Palestijnen in de Gazastrook, dan zouden er nu 550 miljoen Duitsers zijn. En er zouden 80 miljoen jonge mensen tussen de 15 en 30 jaar zijn. Denk je dat die 80 miljoen jonge Duitse mannen tien keer zo pacifistisch zouden zijn als de 7 miljoen die we nu hebben?"

"In islamitische landen zijn er vandaag de dag 300 miljoen zonen die jonger zijn dan 15 jaar. Ze zijn allemaal al geboren, het gaat hier dus niet om een voorspelling. Ze zullen de komende 15 jaar 15 tot 30 jaar oud zijn. In het beste geval komen er 100 miljoen thuis te zitten. Maar 200 miljoen onder hen zijn een potentiële bron van geweld. Waarschijnlijk in die landen zelf, maar mogelijk ook internationaal."

"Welk specifiek advies zou u de Britse generaals geven? Om niet tussenbeide te komen als er ergens een jongerenconflict uitbreekt. (...). In een structurele situatie van een te groot 'jongemannenoverschot' kunnen de goeden van vandaag snel de slechten van morgen worden. Om de situatie te kalmeren, zou je veel soldaten permanent moeten inzetten - en het Westen heeft die niet."

Commentaar systeemcrisis: Waarom voeren onze politici geen onderzoek uit voordat ze een militaire interventie propageren of ongecontroleerde immigratie toestaan?

Bron: https://www.nzz.ch/articleeo5x7-ld.107177

Als je dit een interessant artikel vond, deel het dan even via bvb. de sociale media. Dank !

Cognitieve dissonantie

 

"Soms zijn mensen heel sterk verbonden met een bepaalde kernovertuiging. Wanneer ze vervolgens worden geconfronteerd met het bewijs dat volledig tegen die overtuiging ingaat, zal dat nieuwe bewijs niet worden geaccepteerd. 

Het wel accepteren van deze waarheid zou voor hen bijzonder oncomfortabel zijn, hetgeen we aanduiden met de term cognitieve dissonantie. En omdat het voor hen zo essentieel is om deze kernovertuiging te beschermen, zullen ze alles rationaliseren, negeren en zelfs volledig ontkennen, wat niet past bij die kernovertuiging."

Citaat van psychiater en auteur Frantz Fanon (1925 - 1961) uit zijn boek 'Peau noire, masques blancs'