Over de goddelijkheid van de mens - een oude Hindoe legende die feitelijk ook handelt over de val van de mensheid.
Er was eens een tijd heel lang geleden, dat alle mensen Goden waren.
Ze beschikten allen over een geweldige macht.
Maar zij maakten daar misbruik van.
Brahma, de God der Goden, besloot daar iets aan te doen.
Hij wilde de goddelijkheid van de mens verbergen.
Hij riep alle Goden bijeen en vroeg hen waar hij het beste met die goddelijkheid kon blijven.
Een van de Goden zei: "Laat ons de goddelijkheid maar begraven in het diepst van de aarde."
Waarop Brahma antwoordde: "Nee, want eens komt de dag dat de mens zo diep zal graven dat hij zijn grootheid, zijn goddelijkheid terug zal vinden."
Een andere God zei toen: "Gooi het in het diepst van de oceaan."
Maar opnieuw antwoordde Brahma: "Nee, want eens komt de dag dat de mens het diepst van de oceaan zal ontdekken."
Een derde zei: "Verstop het op de allerhoogste berg."
Maar ook hierop antwoordde Brahma: "Nee, want eens komt de dag dat de mens die bergtop zal beklimmen."
Ten einde raad gaven de mindere Goden het op.
Toen zei Brahma, de God der Goden: "Op aarde is er maar één plaats, waar de grote goddelijkheid van de mens afdoende kan worden opgeborgen. Een plaats waar hij zeker nooit zal zoeken. En dat is: in het diepst van hemzelf."
En sindsdien heeft de mens gegraven, gedoken en geklommen op zoek naar datgene wat diep in hemzelf verborgen ligt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten